نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorمسعود علیرضایی 1فاطمه برزویی2*شقایق آرمان بروجنی3fa_IR
dc.date.accessioned1399-07-09T00:40:30Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-09-30T00:40:30Z
dc.date.available1399-07-09T00:40:30Zfa_IR
dc.date.available2020-09-30T00:40:30Z
dc.date.issued2012-08-22en_US
dc.date.issued1391-06-01fa_IR
dc.date.submitted2017-01-28en_US
dc.date.submitted1395-11-09fa_IR
dc.identifier.citationمسعود علیرضایی 1فاطمه برزویی2*شقایق آرمان بروجنی3. (1391). مروری بر مسمومیت با هیستامین و استفاده از کیت الایزا جهت آلودگی نمونه های تن ماهی به هیستامین. تحقیقات آزمایشگاهی دامپزشکی, 4(1), 176-176.fa_IR
dc.identifier.issn2345-2889
dc.identifier.urihttps://jvlr.semnan.ac.ir/article_1071.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/182919
dc.description.abstractمقدمه و هدف: این تحقیق به منظور تعیین میزان آلودگی ماهیان تن و ساردین موجود در کارخانجات کنسروسازی به هیستامین با روش ELISAصورت گرفت. سمومی که توسط میکرو ارگانیسم های موجود بر روی مواد غذایی تولید می شوند، مسئول بسیاری از بیماری ها با منشا غذایی هستند. از جمله ی این بیماری ها می توان به مسمومیت با هیستامین اشاره کرد. هیستامین یکی از آمین های بیولوژیک است که به عنوان عامل غذایی سبب بروز مسمومیت ناشی از غذا در انسان می شود. مطالعات نشان می دهند که ماهیان خانواده ی اسکومبریده و اسکومبرو سوسیده عمدتا در شیوع مواد مسمومیت هیستامینی دخالت دارند.  مواد و روش کار: مطالعه ی حاضر بر روی 96نمونه تن ماهی آماده ی تولید (منجمد شد) که از کارخانجات مختلف نمونه برداری شده بود و به آزمایشگاه ارسال گردید، صورت پذیرفت. در این تحقیق برای اندازه گیری میزان هیستامین از کیت الیزا که مخصوص آنالیز کمی هیستامین در ماهی تازه و ماهیان فرآوری شده بود استفاده شد. نتایج: میزان هیستامین نمونه های دارای محدوده26/14تا 15/144میلی گرم برکیلوگرم بود و از این میان 5/11درصد از کل نمونه های حاوی هیستامین بالاتر از حد مجاز 100میلی گرم در کیلوگرم بودند. متوسط مقدار هیستامین ماهیان تن کارخانه ی C از همه بیش تر(21/47میلی گرم در کیلوگرم) و کارخانه ی B از همه کمتر(41/4میلی گرم در کیلو گرم ) بود. کارخانه ی A با76/11درصد دارای بیشترین و کارخانه ی C با صفر درصد دارای کمترین تعداد نمونه های بالای حد مجاز بود.  نتایج و بحث: بنابراین به نظر می رسد که لزوم توجه به کاهش میزان هیستامین در تن ماهی تولیدی از کارخانجات با دقت بیشتری انجام گردد چرا که افزایش هیستامین می تواند در مقادیر بالا در انسان کشنده باشد و جالب این که هیستامین با هیچ یک از روش های معمول مانند جوشاندن، فریز کردن، دود دادن و...از بین نمی رود و به ناچار باید از تولید آن در تن ماهی جلوگیری کرد.fa_IR
dc.format.extent178
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه سمنانfa_IR
dc.relation.ispartofتحقیقات آزمایشگاهی دامپزشکیfa_IR
dc.relation.ispartofJournal of Veterinary Laboratory Researchen_US
dc.subjectهیستامینfa_IR
dc.subjectتن ماهیfa_IR
dc.subjectالیزاfa_IR
dc.titleمروری بر مسمومیت با هیستامین و استفاده از کیت الایزا جهت آلودگی نمونه های تن ماهی به هیستامینfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.citation.volume4
dc.citation.issue1
dc.citation.spage176
dc.citation.epage176


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد