«نظریة انبساط» از دیدگاه «جان بوریدان»
(ندگان)پدیدآور
میرزاپور, مهدیذکیانی, غلامرضانوع مدرک
Textترجمه و نقد
زبان مدرک
فارسیچکیده
بهلحاظ تاریخی میتوان نشان داد که «نظریة انبساط» از ابتکارات و ابداعات منطقدانان قرون وسطای متأخر مانند ویلیام شروود، راجر بیکن، پطرس اسپانیایی، ویلیام اکام، و جان بوریدان بوده است. این نظریه با رویکردی کاربردی در دورة معاصر، در آثار آموزشی منطق عمومی، برای تشخیص اعتبار «قیاس ارسطویی» استفاده شده است. در این پژوهش، با تمرکز بر تفکرات منطقی جان بوریدان (1295 - 1361 م)، متفکر برجستة قرون وسطی، از این فرضیه دفاع میکنیم که، نظریة انبساط یکی از نتایج فرعی نظریة دلالت و اطلاق است. همچنین با ارجاع به آثار منطقی بوریدان نشان میدهیم که دو قاعدة «منع حد وسط غیرمنبسط» و «منع روش عقیم»، یکی از کاربردهای نظریة انبساط، از ابداعات بوریدان است. ازاینرو معاصران در آثار آموزشی منطق، در بهترین حالت، صرفاً تقریرهای متفاوتی از تعریف انبساط و قواعد مربوط به آن را بیان کردهاند، نه آنکه خود مبدع این قواعد باشند. بر این اساس نظریة پیتر گیچ را، که آشکارا نظریة انبساط را متفاوت از نظریة اطلاق میداند، بهشکلی منطقی و تاریخی نقد میکنیم و نشان میدهیم که نظریة قابل دفاعی نیست. در پایان تعاریف بدیعی از حدود «منبسط» و «غیرمنبسط» را با توجه به چهارچوب فلسفی ـ منطقی بوریدان ارائه میکنیم که به مفاهیم و اصطلاحات منطقی وی بسیار وفادار است.
کلید واژگان
نظریة انبساطمفهوم انبساط
تعریف حد منبسط
نظریة اطلاق و قواعد قیاس حملی
شماره نشریه
2تاریخ نشر
2011-09-231390-07-01
ناشر
پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگیInstitute for Humanities and Cultural Studies
سازمان پدید آورنده
کارشناس ارشد فلسفه- منطقاستادیار گروه فلسفة دانشگاه علامه طباطبائی
شاپا
2383-06622383-0670