بررسی حقوقی مرحله یا مقطع بودن واخواهی

Abstract

برای آن که قوانین موضوعه در کشوری دوام داشته و مورد احترام و عمل قرار گیرد باید با انتظارات عمومی مردم آن، یعنی با سنتها، عقاید مذهبی، ضوابط فرهنگی، آداب و رسوم و سایر عوامل اجتماعی هماهنگی و سازش داشته باشد. در حقوق ایران، قانونگذار تنها چندماده را به واخواهی اختصاص داده و در خصوص بسیاری از احکام و مسائل مربوط به واخواهی سکوت اختیار نموده است، ازجمله این مسائل که خود منشا آثار متعددی برای دادگاه و اصحاب واخواهی می باشد این است که آیا واخواهی مرحله ای از مراحل دادرسی است یا صرفاً مقطعی از دادرسی محسوب می گردد؟ در این راستا باوجود اشاره کلی وگذرای مقنن در ماده 217 ق.آ.د.م. به عبارت «مرحله واخواهی»، اصل موضوع همچنان در هاله ای از ابهام باقی مانده است. حقوقدانان و رویه قضایی نیز راه حل مشخصی را در این زمینه لحاظ نکرده اند.در این مقاله برانیم تا دلایل غالب بودن مرحله را نسبت به مقطع ارائه نماییم.