بررسی رابطۀ ابعاد خودکنترلی و رفتارهای انحرافی جوانان در قالب تئوری عمومی جرم (مورد مطالعه: دانشجویان 18 الی 29 ساله دانشگاه آزاد اسلامی واحد بابل)

Abstract

نظریه عمومی جرم گات فردسن و هیرشی اذعان می‌کند پایین بودن خودکنترلی در افراد زمینه را برای رفتارهای انحرافی مهیا می‌کند، افرادی که میزان خودکنترلی آنها پایین است، دارای ویژگی‌هایی نظیر شتاب‌زدگی، عدم پشتکار، خطرپذیری، ترجیح فعالیت بدنی یا فیزیکی بودن، خودمحوری و ابراز خشم هستند. هدف از این پژوهش، آزمون تجربی این ابعاد و تعیین رابطه آنها با رفتارهای انحرافی جوانان است. جامعه آماری این پژوهش دانشجویان دختر و پسر 18 الی 29 ساله دانشگاه آزاد اسلامی واحد بابل در سال تحصیلی 95-1394 است. روش نمونه‌گیری، تصادفی طبقه‌ای و حجم نمونه 360 نفر است. ابزار گردآوری داده‌ها پرسش‌نامه است. ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند‌متغیره در آزمون فرضیات مورد استفاده قرار گرفت. نتایج تحلیل استنباطی حاکی از آن است که بین ابعاد خودکنترلی نظیر شتاب‌زدگی، عدم پشتکار، خطرپذیری، خودمحوری و ابراز خشم غیر از بعد فیزیکی بودن و رفتارهای انحرافی رابطه معنی‌دار مشاهده می‌شود. هم‌چنین در میان ابعاد گوناگون خودکنترلی، خطرپذیری به نسبت سایر ابعاد این متغیر بیشترین قدرت تبیین‌کنندگی را در بروز رفتارهای انحرافی داشته است.