بررسی شیوه های تبلیغات انتخاباتی مجلس نهم در استان های عشیر های و  غیرعشیر های ازدیدگاه استادان دانشگاه های ایلام وتهران

Abstract

تبلیغات به مثابه یک کنش سیاسی و متأتر از بافت اجتماعی است که به منظور تأثیرگذاری برکنش انتخاب و رأی دادن (به عنوان<br />شکل مشروعی از رفتار سیاسی) صورت می گیرد. هدف این مقاله بررسی تأثیر شیوه های تبلیغاتی در رفتار رأی دهندگان و به طور<br />مشخص شناسایی روش های تبلیغات انتخاباتی در نظام های عشیر های و غیرعشیر های و به طور مشخص بررسی تفاوت ها و شباهت های<br />شیوه های تبلیغاتی انتخابات دوره نهم مجلس شورای اسلامی در استان های عشیر های (ایلام) و غیرعشیره ای(تهران ) اعم از روشها و<br />ارتباطات سنتی، شفاهی، مکتوب، الکترونیکی و ... بوده که به روش پیمایش صورت گرفته است. چارچوب نظری به کاررفته در این<br />تحقیق برپایه نظریات پارسونز می باشد. نمونه مورد تحقیق جامعه آماری این تحقیق کلیه استادان رشته های علوم ارتباطات، علوم<br />به صورت تمام شمار بوده « اجتماعی و علوم سیاسی دانشگاه های آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران و آزاد اسلامی واحد ایلام<br />است.<br />یافته های تحقیق نشان می دهد که برخلاف استان تهران در استان ایلام از حیث روش تبلیغاتی فردی یا ائتلافی غلبه با<br />روش تبلیغ فردی است. همچنین بنابریافته های تحقیق، بین دیدگاه و نگرش استادان دانشگاه های تهران و ایلام درباره<br />استفاده از شیوه های سنتی و فاقد پشتوانه و نگرش علمی درانتخابات، تأثیر برخوردار بودن از پایگاه قومی داوطلبان بر تبلیغات، قوی تر بودن نقش رهبران فکری ریش سفیدان و و تاثیر وابستگی قومی، توجه به منافع فردی و گرایش به طرح برنامه های زودبازده در تبلیغات انتخاباتی در نظام های عشیر های و ائتلافی و سیاسی بودن روش تبلیغ، توجه به<br />مطالبات عمومی و بی توجهی به منافع فردی، مؤثر نبودن دادن وعده های شخصی و توجه به برنامه های بلند مدت و آزاد<br />بودن ارائه عقاید وابستگی سیاسی در تبلیغات انتخاباتی در نظام های غیرعشیر های تفاوت معنی دار وجود ندارد.