تأثیر هشت هفته بازی‌های حرکتی ریتمیک بر تبحر حرکتی، پرخاشگری و پیشرفت تحصیلی کودکان مبتلا به بیش فعالی/نقص توجه

Abstract

مقدمه و اهداف اختلال بیش ­فعالی/نقص توجه یکی از اختلالات شایع در کودکان دبستانی است که بر عملکرد حرکتی، تحصیلی و روانی تأثیر می‌گذارد. هدف پژوهش حاضر تعیین تأثیر بازی‌های حرکتی ریتمیک بر تبحر حرکتی، پرخاشگری و پیشرفت تحصیلی کودکان مبتلا به بیش­فعالی/نقص توجه بود. مواد و روش­ ها پژوهش حاضر از نوع تجربی و با طرح تحقیق پیش ­آزمون-پس ­آزمون بود. تعداد 40 نفر از کودکان 8 و 9 سال مبتلا به بیش­فعالی/نقص توجه از دانش‌آموزان پایه دوم و سوم شهر پلدختر در مطالعه حاضر شرکت کردند. ابتدا دانش‌آموزان با استفاده از پرسش­نامه کانرز فرم والدین و مصاحبه بالینی شناسایی شدند. سپس برای ارزیابی تبحر حرکتی، پرخاشگری و پیشرفت تحصیلی به ترتیب از آزمون‌های فرم کوتاه تبحر حرکتی بروینیکس-اوزرتسکی ویرایش دوم، پرسش­نامه پرخاشگری شهیم و معدل دروس ریاضی، علوم، فارسی استفاده شد. یافته­ ها تجزیه‌وتحلیل نتایج آماری نشان داد که بازی‌های حرکتی ریتمیک تأثیر مثبت معناداری بر تبحر حرکتی (000/0=P=31/189,F)، پرخاشگری (001/0 =P=10/6, F) و پیشرفت تحصیلی (004/0 =P=30/4, F) کودکان مبتلا به بیش­فعالی/نقص توجه دارد (0/05>P). نتیجه­ گیری با توجه به جذابیت و متنوع بودن بازی‌های حرکتی پیشنهاد می‌شود معلمین و مربیان توان‌بخشی برای افزایش تأثیرگذاری، این بازی‌ها را همراه با موسیقی، شعر و ترانه برای افزایش تبحر حرکتی، پرخاشگری و پیشرفت تحصیلی کودکان مبتلا به بیش­فعالی/نقص توجه استفاده کنند.