بررسی تاثیر مداخلات مبتنی بر حس بر رفتارانطباقی کودکان مبتلا به اختلالات طیف اتیسم

Abstract

مقدمه و اهداف بین بیش­پاسخ­دهی حسی در کودکان اتیسم و مشکلات توجهی رابطه مثبتی وجود دارد. همچنین کم­پاسخ­دهی حسی با مشکلاتی در بروز رفتارهای تطابقی، مهارت­های ارتباطی و مهارت­های اجتماعی همراه است. هدف از مطالعه حاضر بررسی مداخلات مبتنی بر حس بر رفتار انطباقی کودکان اتیسم با عملکرد بالا بود. مواد و روش­ ها مطالعه حاضر از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی بود که بر روی 50 کودک با اختلال طیف اتیسم که به صورت نمونه در دسترس انتخاب شدند، انجام گرفت. جهت جمع­آوری اطلاعات از ابزار ارزیابی پرسش­نامه رفتار تطابقی واینلند استفاده شد. اﯾﻦ ارزﯾﺎﺑﯽ­ﻫﺎ در دو ﻓﺎﺻﻠﻪ زﻣﺎﻧﯽ (ﻗﺒﻞ از ﺷﺮوع ﻣﺪاﺧﻠﻪ و ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﭘﺲ از اﺗﻤﺎم ﻣﺪاﺧﻠﻪ) اﻧﺠﺎم گرفت. گروه کنترل، مداخلات رایج کاردرمانی را دریافت کردند و گروه مداخله علاوه بر مداخلات رایج از پروتکل حسی این مطالعه نیز بهره­مند شدند. داده­های حاصل از پرسش­نامه­ها با استفاده از نرم­افزار SPSS و آزمون­های Paired T Test مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ­ها بر اساس یافته­های به­دست­آمده از آنالیز آماری بین گروهی، بین میانگین نمرات رفتار تطابقی کودکان مبتلا به طیف اتیسم در دو گروه تفاوت معناداری مشاهده نشد (قلمرو مهارت­های ارتباطی (575/0P=)، مهارت­های روزمره زندگی (702/0P=)، اجتماعی شدن (449/0P=) و رفتار ناسازگارانه (605/0P=). نتیجه ­گیری مداخله­ی مبتنی بر حس بر روی رفتار انطباقی کودکان اتیسم تاثیر نداشته است و با توجه به این که رفتار تطابقی به حس­های ثانویه (بویایی، چشایی، شنوایی) مرتبط است، پیشنهاد می­شود در مداخلات کوتاه­مدت این متغیر هم مد نظر قرار داده شود.