بررسی پایایی نسبی و مطلق چندی از آزمون های پردازش شنوایی فارسی برای گوش دادن دایکوتیک و بازشناسی گفتار در حضور نویز در کودکان بهنجار ۱۲-۶ ساله

Abstract

مقدمه و اهداف ارزیابی پردازش شنوایی در کودکان به وسیله آزمون­های ویژه با حساسیت تایید­شده انجام می­شود. برای هر آزمون ساخته یا بومی­سازی­شده باید مدارکی برای اثبات پایایی قابل قبول آن وجود داشته باشد. اخیرا دو آزمون شنوایی دایکوتیک و دو آزمون بازشناسی گفتار در حضور نویز از آزمون­های پردازش شنوایی به زبان فارسی ساخته شده است. مطالعه حاضر با هدف بررسی پایایی بازآزمایی آزمون­های نامبرده در کودکان بهنجار انجام شد. مواد و روش ­ها مطالعه مشاهده­ای-تحلیلی حاضر بر روی چهل کودک ۱۲-۶ ساله از دو مدرسه ابتدایی در شهر تهران انجام شد. معیارهای ورود به مطالعه شامل: راست­دست بودن، حساسیت شنوایی محیطی طبیعی (20>دسی­بل HL در محدوده فرکانسی ۴۰۰۰-۵۰۰ هرتز) و عملکرد تحصیلی طبیعی بودند. آزمون­های شنوایی بازشناسی کلمات و اعداد فارسی در نویز و آزمون­های کلمات و جملات رقابتی فارسی در دو جلسه با شرایط مشابه با فاصله زمانی چهل و پنج روز انجام شد. هر دو شاخص پایایی نسبی و مطلق محاسبه گردید. یافته ­ها میانگین آزمون­های بازشناسی شنوایی کلمات و اعداد فارسی در نویز بین دو جلسه آزمون و بازآزمون تفاوت معناداری نشان ندادند. آزمون­های شنوایی دایکوتیک در جلسه بازآزمون به طور معناداری بهبود امتیاز نشان دادند. ضریب پایایی درون رده­ای برای آزمون­های بازشناسی شنوایی کلمات و اعداد فارسی در نویز 65/.-6/. و برای آزمون­های شنوایی دایکوتیک 9/.-6/. به دست آمد.آزمون­های بازشناسی اعداد فارسی در نویزو بازشناسی کلمات رقابتی، پایایی مطلق بالاتری را در مقایسه با آزمون­های بازشناسی کلمه در نویز و بازشناسی جملات رقابتی به ترتیب نشان دادند. نتیجه­ گیری هرچند عملکرد کودکان در جلسه بازآزمون برای آزمون­های دایکوتیک اندکی بهتر شده است، با این حال به نظر می­رسد که آزمون­های پردازش شنوایی مورد استفاده در مطالعه حاضر از پایایی آزمون-بازآزمون کافی در کودکان بهنجار برخوردارند.