زبان روایت در رمان‌های رئالیسم جادویی

Abstract

اغلب نویسندگان رئالیسم جادویی از قوه تخیل بسیار بالا و خلاقیت ادبی قابل تحسینی برخوردارند. این نویسندگان، برای ایجاد فضای متفاوت از دیگر ژانرهای ادبی، تحولاتی در سطح زبان روایت مرسوم در رئالیسم سنتی ایجاد می­کنند. این تحولات در جنبه­های مختلف فنون نویسندگی، از جمله صحنه­پردازی، شخصیت­پردازی و زبان روایت پدیدار می­شوند. نویسندگان رئالیسم جادویی، در سطح زبان روایت، آشنایی­زدایی از زبان را به نوع دیگری وارد آثارشان کرده­اند. این نویسندگان گاهی استعاره­های مرده و معانی مجازی رنگ­ورو رفته را در معنای تحت­الفظی­شان به کار می­گیرند و جان دوباره به آنها می­بخشند. همچنین معمولاً بر خلاف روال معمول در رئالیسم سنتی حسن تناسب بین بزرگی حادثه و زبان روایت را عمداً رعایت نمی­کند. به همین خاطر اغلب با توجه خاصی که به لحن روایت دارند عناصر خارق­العاده را عادی جلوه می­دهند یا بالعکس، عناصر عادی و روزمره را در نگاه شخصیت­های داستان و خواننده خارق­العاده می­نمایانند. این نوع استفاده از زبان به نویسنده رئالیسم جادویی کمک می­کند تا تصاویر جادویی ولی در عین حال ملموس­تر و طنازانه­ای را چاشنی اثر خود کند.