رفتارهای منافقانه و کجروی سازمانی: تبیین نقش میانجی اعتماد بین‌فردی و سکوت سازمانی

Abstract

به‌منظور بسط ادبیات مرتبط با آثار و پیامد رفتارهای منافقانه در سازمان‌ها، پژوهش حاضر بر آن است تا با ارائه الگویی، نقش این نوع رفتارها را در بروز کجروی‌های سازمانی همراه با تبیین نقش میانجی اعتماد بین‌فردی و سکوت سازمانی در سازمان‌های دولتی شهر رفسنجان در سال 1397 مورد آزمون قرار دهد. به‌این‌منظور، پرسشنامه‌های پژوهش تهیه و بین نمونه 294 نفری از کارکنان مذکور توزیع شد. برای تحلیل داده‌ها، مدل‌یابی معادلات ساختاری اجرا و برای بررسی فرضیه‌ها، الگوی روابط بین پیشایندهای کجروی‌های‌ سازمانی با نقش محرک رفتارهای منافقانه در ارتباطات بین‌فردی با میانجی‌گری سازه‌های اعتماد بین‌فردی و سکوت سازمانی تدوین و آزمون شد. نتایج نشان داد که در سطح اطمینان 95 درصد، رفتارهای منافقانه با اعتماد بین‌فردی و سکوت سازمانی ارتباط مستقیم معنی‌داری دارند. اعتماد بین‌فردی و راهبرد سکوت نیز ارتباط مستقیم معنی‌داری با کجروی‌های‌ سازمانی دارند. درنهایت باتوجه‌به تأثیر مستقیم رفتارهای منافقانه بر بروز کجروی‌های سازمانی؛ می‌توان استدلال نمود که سازه‌های اعتماد بین‌فردی و سکوت سازمانی، نقش میانجی نسبی را در این ارتباط ایفا می‌نمایند. بنابراین، شواهد حاکی از آن است که رفتارهای منافقانه با کاهش اعتماد بین‌فردی، زمینه‌ساز شیوع سکوت سازمانی بوده و به‌‍واسطۀ آن؛ ظهور و افزایش کجروی‌های سازمانی کارکنان را همراه داشته است.