بنمایه های نیایش در مثنویهای عطّار الهی نامه،اسرار نامه، منطق الطّیر، مصیبت نامه

Abstract

دعا و نیایش در ادیان به ویژه جهان اسلام از جایگاه و اهمیت خاصی<br />برخوردار است. بشر به اعتبار سرشت حقیقتجویی همیشه به دنبال<br />تکیهگاهی بوده تا روح تشنه خود را سیراب کند. دعا صمیمیترین شیوه<br />ارتباط بین بنده و خداوند است که هر کس به فراخور مرتبه وجودی خود به<br />ساحت مقدس الهی تمسک میجوید.<br />در این پژوهش ضمن بررسی مفهوم دعا و نیایش و ضرورت آن، اشعار<br />» الهینامه، اسرارنامه، منطقالطّیر، مصیبتنامه « نیایشی در مثنویهای عطّار<br />استخراج شده و به بررسی جهانبینی عطّار و رابطهاش با خدا، نیز<br />تقسیمبندی اشعار از نظر بنمایههای مفهومی نیایش و موارد مشابه آن در<br />صحیفه سجادیه و...مورد بررسی قرار گرفته است.<br />عطّار شاعر عارفی است که نیایشهایش ویژگی عارفانه خاصی دارند و<br />اسرار دعا و نیایش را با زبانی ساده و صمیمی و گاه با بیپروایی خاصی از<br />زبان و یا شخصیت حکایتهایش بیان میکند.