مفهوم بزنگاهی درد در عرفان عطّار

Abstract

همانگونه که در هر عصری شاعران شاهکارآفرین برای خود سنّتهای<br />ادبی اختصاصی دارند. عرفای بزرگ نیز، سنّتهای عرفانیِ مخصوص به<br />خود را دارا هستند. سنّتهای آنان ممکن است نزدیک به هم باشند ولی<br />همانند نیستند.<br />تفاوت بنیادیِ نگاه عطّار به درد در برابر عارفان دیگر این است که او<br />نگرش آدمی به درد را یک مفهوم عادی نمیپندارد و به درستی آن را از<br />بنیادیترین اصول اندیشهی انسانی میداند که فهم درست یا نادرست آن،<br />سفید بختی و سیاه بختیِ او را رقم میزند. در این جستار مفهوم بزنگاهی<br />درد در اندیشهی عطّار به شیوهای تحلیلی ارایه میگردد نتیجهی حاصل از<br />این پژوهش این است که نظریهی تقدس درد از دیدگاه عطّار، یک مفهوم-<br />بزنگاهی است و در حقیقت بیان نوعی اندیشیدن است؛ زیرا احساسات-<br />ریشه در تفکرات انسان دارد و او هرگونه بیندیشد احساسات و عواطف او<br />بر همان اساس شکل میگیرد.