ارزیابی انتقادی از انسانشناسی پراگماتیکی کانت
(ندگان)پدیدآور
سعادتی خمسه, اسماعیل
نوع مدرک
Textمقاله علمی- پژوهشی
زبان مدرک
فارسیچکیده
کانت علاوه بر آثار نظری معروف خود راجعبه توانایی شناختی، اصول اخلاقی و قوه حکم انسان، از منظر تاریخی و پراگماتیکی نیز به مطالعه و تحقیق دربارۀ انسان پرداخته است. انسانشناسی کانت، که او آن را پراگماتیک مینامد، مشتمل بر آراء و تعالیم و توصیههای خاصی است که این نوشتار در صدد معرفی و ارزیابی برخی از آن تعالیم است. در این جستار خواهیم دید که کانت تحقیق در مورد انسان را توام با مشکلات خاصی میداند، و لذا بر عنصر گفتگو تاکید میکند و از این رهگذر به تقویت رویکرد جهان وطنی انسانشناسی خود میپردازد. پرسشهایی از این قبیل که: آیا انسان ذاتاً خیر و خوب است یا شرّ و بد؟ و این که انسان را چه کسی باید تعلیم دهد؟ از جمله مسائلی هستند که در این تحقیق به توضیح و تشریح نظر کانت درباره آنها پرداخته میشود. در آخر مقاله آراء و تعالیم انسانشناختی کانت مورد ارزیابی قرار گرفته و نظر انتقادی را قم در مورد آن تعالیم و مبنای فلسفی آنها ارائه میگردد.
کلید واژگان
پراگماتیکانسانشناسی
جهان وطنیگرایی
منش و سرشت
شماره نشریه
8تاریخ نشر
2011-05-221390-03-01
ناشر
دانشگاه تبریزUniversity of Tabriz
سازمان پدید آورنده
استادیار گروه معرفتشناسی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامیشاپا
2251-79602423-4419



