ساختارگرایی نوعی شیوۀ پژوهش است که به تحلیل ساختارها می­پردازد و قواعد کلّی حاکم بر آنها را مورد بررسی قرار می­دهد. یکی از رویکردهای ساختارگرایانه در ادبیات، روایت­شناسی (narratology) یا ...

در عرصۀ داستان­نویسی و روایت­پردازی، هر نویسنده می­تواند از مضامین متعدّد در حوزه­های مختلف اجتماعی، تاریخی، ادبی و...کارکردی داستانی بسازد و بافت درون­مایه­های قصّۀ خود را با آنها پیوند دهد. پیمان اسماعیلی یکی از نویسندگان ...

هر نویسنده‌ به هنگام آفرینش یک اثر، مخاطبی فرضی دارد که به ‌مقتضای حال و مقام او می‌نویسد. این مخاطب که در اصطلاح نقد ادبی «مخاطب درون‌متن» نامیده می‌شود، بعدها نظر بسیاری از منتقدان را به خود جلب کرد تا اینکه نظریه‌ای با ...

رمان پریچهر رمانی اجتماعی است که در آن نویسنده تحت تأثیر ساختار جامعه­ای که در آن زندگی می­کند، به خلق اثری می پردازد که در آن تصویر اجتماع را می­توان به نظاره نشست. م. مؤدب­پور در این رمان، بسیاری از مشکلات زندگی ...

هنر قرن بیستم را به گونه­ای عام اکسپرسیونیسم نامیده­اند که در سال­های جنگ جهانی اول به اوج خود رسید. در این مکتب نویسنده بر آن است تا احساسات درونی خود را در پاسخ به واقعیت بیرونی منعکس کند. هستۀ مرکزی ...

«تقابل‌های دوگانه» یکی از مهم ترین کارکرد ذهن جمعی بشر است، و اساسی‌ترین مفهوم ساختارگرایی را تشکیل می دهد. نخستین بار نیکلای تروبتسکوی، واج‌شناس(01890-1938 م.) از اصطلاح «تقابل های دو گانه» نام برد. از آن‌جایی که اساس ...