تأثیر سبک رهبریخدمتگزار بر رغبت شغلی(رجحان شغلی) با تاکید نقش میانجی تعهد سازمانی کارکنان

Abstract

زمینه و هدف: در این تحقیق، روابط ساختاری سبک رهبری خدمتگزار، تعهد سازمانی و رغبت شغلی در بین کارکنان، مورد مطالعه قرار می‌گیرد تا شواهدی تجربی مبنی بر تأثیر غیر مستقیم رهبری خدمتگزار بر رغبت شغلی از طریق نقش میانجی تعهد سازمانی فراهم شود. بنابراین این پژوهش با هدف بررسی تأثیر سبک رهبری خدمتگزار بر رغبت شغلی (رجحان شغلی) با تاکید نقش میانجی تعهد سازمانی کارکنان بانک قوامین استان کرمانشاه انجام شده است. روش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است، با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی ساده حجم نمونه 150 نفر آزمودنی (90 نفر مرد و 60 نفر زن) انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات شامل پرسشنامۀ استاندارد و محقق‌ساخته بوده است و داده‌های پژوهش در دو سطح آمار توصیفی (فراوانی، درصد فراوانی) و استنباطی (آزمون رگرسیون و سوبل) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها و نتایج: یافته‌های حاصل از اجرای آزمون رگرسیون خطی نشان داد که ابعاد رهبری خدمتگزار به عنوان متغیرهای مستقل دارای تأثیر مستقیم و معنی‌داری بر روی متغیر وابسته رغبت شغلی می‌باشند. تأثیر ابعاد رهبری خدمتگزار بر روی متغیر میانجی تعهد سازمانی کارکنان معنی‌دار نبود و همچنین تأثیر متغیر میانجی تعهد سازمانی بر روی متغیر وابسته رغبت شغلی نیز معنی‌دار نبود. یافته‌ها نشان داد که بین سبک رهبری خدمتگذار و رجحان شغلی با نقش میانجی تعهد سازمانی از طریق آزمون سوبل انجام گرفت رابطه مثبت و معناداری وجود دارد.