اثربخشی درمان فراتشخیصی بر انعطاف‌پذیری شناختی، تنظیم هیجان و عامل hb در بیماران دیابتی

Abstract

د درمان فراتشخیص از جمله درمان­های جدید روان‌شناسی است که اثر آن بر بسیاری از متغیرهای روان‌شناسی به اثبات رسیده است. هدف پژوهش حاضر اثربخشی درمان فراتشخیصی بر انعطاف­پذیری شناختی، تنظیم هیجان و عامل hb در بیماران دیابت نوع 2 بود. روش پژوهش آزمایشی (پیش­آزمون-پس­آزمون با گروه کنترل) بود. در این پژوهش، 32 نفر از بیماران دارای دیابت نوع 2 به صورت تصادفی در گروه آزمایشی (8 مرد و 8 زن) و گروه کنترل (8 زن و 8 مرد) جایگزین شدند. برای جمع­آوری داده­ها در پیش­آزمون و پس­آزمون از پرسشنامه­های انعطاف‌پذیری شناختی دنیس و وندروال و تنظیم هیجان گروس و جان استفاده شد. همچنین، برای سنجش عامل hb از روش الیزا (ELISA) استفاده شد. برای گروه آزمایشی 12 جلسه­ی 60 دقیقه ای درمان فراتشخیصی آموزش داده شد. داده­ها با استفاده از تحلیل کواریانس چندمتغیری تجزیه و تحلیل شدند. یافته­ها نشان داد که درمان فراتشخیص بر افزایش انعطاف­پذیری شناختی و بازارزیابی هیجان و کاهش بازداری هیجان در بیماران دیابت نوع 2 اثر گذار بوده است (01/0<p). اما یافته­ها نشان داد که درمان فراتشخیصی بر عامل hb تأثیر نداشته است. براساس یافته­ها، درمان فراتشخیص برای بهبود انعطاف­پذیری شناختی و تنظیم هیجان در بیماران دیابت نوع 2 پیشنهاد می­شود.