نقش تعدیل‌کننده ناگویی هیجانی در رابطه بین سبک‌های دلبستگی و شدت اختلال-های مصرف مواد

Abstract

نقص و نارسایی در مکانیسم­های تنظیم عواطف و هیجان­ها، سیستم­های پردازشی را تحت تأثیر قرار داده مشکلات جدی سلامت و اختلال­های روانشناختی می­گردند. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش تعدیل­کننده ناگویی هیجانی در رابطه بین سبک­های دلبستگی و شدت اختلال­های مصرف مواد انجام شد. در این راستا، صدوبیست و دو بیمار مرد مبتلا به اختلال­های مصرف مواد در این پژوهش شرکت کردند. از شرکت­کنندگان خواسته شد مقیاس سبک­های دلبستگی بزرگسال (AAI)، مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو (TAS-20) و شاخص شدت اعتیاد (ASI) را تکمیل کنند. داده­های پژوهش با استفاده از روش­های توصیفی آماری و تحلیل رگرسیون چندمتغیره سلسله مراتبی تعدیلی مورد بررسی قرار گرفتند. <br />نتایج پژوهش نشان داد که سبک دلبستگی ایمن با ناگویی هیجانی و شدت اختلال­های مصرف مواد رابطه منفی داشت و سبک­های دلبستگی ناایمن (اجتنابی و دوسوگرا) با ناگویی هیجانی و شدت اختلال­های مصرف مواد رابطه مثبت داشتند. نتایج پژوهش همچنین نشان داد که ناگویی هیجانی رابطه بین سبک­های دلبستگی و شدت اختلال­های مصرف مواد را تعدیل می­کند. در نتیجه نقش تعدیل­کننده ناگویی هیجانی را می­توان بر حسب مکانیسم­های متنوعی چون ایجاد فاصله از هیجان­های منفی، خود درمانی و تسهیل روابط کلامی و هیجانی تبیین نمود.