بررسی میزان سخت رویی در دستیاران تخصصی پزشکی

Abstract

هدف از این مطالعه تعیین میزان سخت‌رویی در دستیاران تخصصی به تفکیک رشته تحصیلی، سن، جنس، وضعیت تأهل و نیز تعیین رابطه سخت‌رویی با مؤفقیت تحصیلی بوده است. این مطالعه مقطعی بر 194 دستیار که در سال دوم رشته‌های مختلف تخصصی پزشکی مشغول تحصیل بودند، به شیوه هدفمند انجام شد.به جهت اینکه دستیاران سال اول برخی رشته‌های تخصصی مجبور به گذراندن دوره داخلی یاMPH بودند، و عملاً در رشته تخصصی خود وارد نشده بودند و دستیاران سال سوم وچهارم ارشد محسوب می‌شوند، دستیاران سال دوم به عنوان نمونه انتخاب شدند. این افراد پرسشنامه دموگرافیک و پرسشنامه 50 سؤالی سنجش مقیاس سخت‌رویی کوباسا را تکمیل کردند، که مؤلفه‌های چالش، تعهد و کنترل را شامل می‌شد. یافته‌های حاصل از پژوهش نشان داد میانگین نمره سخت رویی به طور کلی 09/11 ± 91/63 بوده که بهترین نمره اکتسابی 100 و کمترین آن 0 است. 6/24 درصد افراد در چارک اول و 7/25 درصد در چارک چهارم قرار گرفتند. دستیاران رشته‌های جراحی مغز و اعصاب، روان‌پزشکی و طب اورژانس بالاترین نمره در سخت‌رویی را داشتند. جنسیت با مؤلفه کنترل سخت‌رویی رابطه معنادار داشت (009/0(P=، به این ترتیب که مردان در این مؤلفه امتیاز بیشتری داشتند. نسبت به زنان بین سخت‌رویی و مؤلفه‌های تعهد و کنترل آن با تأهل نیز رابطه معنادار وجود داشت (04/0 P=،002/0P=،005/0 (P=.تعهد و داشتن فرزند نیز از نظر آماری معنادار بود(014/0(P=. با توجه به نقش مهم سخت‌رویی در تعدیل استرس، ایجاد دوره‌های آموزشی در جهت ارتقای سطح آن امری ضروری به نظر می‌رسد. به این ترتیب می‌توان دستیاران را در جهت اتخاذ شیوه‌های مقابله‌ای صحیح یاری کرد تا علاوه بر ارتقاء سطح بهداشت روانی، میزان رضایت شغلی و کیفیت مراقبت آنها از بیماران افزایش یابدو از میزان آسیب‌های روانی، جسمی و فرسودگی شغلی در آنها کاسته شود.