رابطه ی ذهنیت فلسفی و روش تدریس دبیران دوره متوسطه شهر قزوین

Abstract

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ابعاد ذهنیت فلسفی با روش های تدریس سنتی و مدرن در بین دبیران دوره متوسطه انجام شد. تحقیق از نوع همبستگی است و کلیه ی دبیران متوسطه علوم پایه و علوم انسانی ناحیه2 شهر قزوین در سال تحصیلی 93-1392 جامعه ی آماری پژوهش حاضر را تشکیل دادند. نمونه شامل 115 دبیر بود که به روش تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از تحلیل واریانس چند متغیره، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام انجام شد. نتایج نشان داد که بین انعطاف پذیری از ابعاد ذهنیت فلسفی و روش تدریس سنتی رابطه منفی و معناداری وجود دارد. همچنین بین جامعیت و تعمق با روش تدریس مدرن همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد. نتایج رگرسیون گام به گام مشخص کرد که انعطاف پذیری توانست 14 درصد از روش تدریس سنتی را تبیین نماید. جامعیت و تعمق نیز توانستند در دو گام حدود 23 درصد واریانس روش تدریس مدرن را تبیین کنند. نتایج تحلیل واریانس چند متغیره نشان داد که بین دبیران متوسطه رشته های علوم پایه و علوم انسانی در متغیرهای جامعیت، تعمق، انعطاف پذیری، روش تدریس سنتی و روش تدریس مدرن تفاوت معناداری وجود ندارد.