فلسفۀ انتظار فرج با تأکید بر افضل اعمال‌ بودن آن

Abstract

یکی از آموزه‌های مهم ادیان، به‌ویژه دین اسلام، مسئلۀ منجی و انتظار فرج آن می‌باشد. این مسئله در تفکر شیعی «أفضل الاعمال» نام گرفته است. سرّ این نامگذاری این است که بدانیم این انتظار صرفاً لقلقۀ زبانی نیست و در بستری خاص تحقق می‌یابد، که مطابق روایات، اوج اعتقادات و اعمال صالح است، با این بیان: به لحاظ اعتقادی کسانی می‌توانند منتظر فرج باشند که به لحاظ ادراکی از همۀ مردم زمان‌های قبل بالاتر باشند، به گونه‌ای که با وجود اینکه پیامبراکرم(ص) را ندیده‌اند، «أعظم الناس یقیناً» لقب گرفته‌اند، و در اعمال صالح نیز از هیچ‌چیز فروگذار نکرده‌اند. در چنین بستری است که منتظر حقیقی پیدا می‌شود و انتظار فرج رخ می‌دهد. لذا، می‌توان انتظار فرج و سرّ اینکه افضل اعمال است را عصارۀ همۀ اعتقادات و اعمال دانست.در این مقاله، سعی می‌شود مسئلۀ انتظار فرج و فلسفۀ آن تبیین گردد. در این ارتباط، ابتدا، ویژگی‌های منتظران و، سپس، آثار و برکاتی که برای منتظران در آیات و روایات آمده بیان می‌شود. آنگاه، در پرتو آنچه که در ارتباط با وظایف منتظران و ویژگی‌های آنان در روایات آمده، پاسخ اینکه چرا انتظار فرج افضل اعمال است مشخص خواهد شد