اثربخشی گشتالت درمانی گروهی بر کاهش تهاجم و کینه‌توزی دانش آموزان پسردبیرستانی

Abstract

مقدمه: پرخاشگری یکی از مشکلات مهم دوره نوجوانی است که همه‌ی ابعاد رشد و سلامت نوجوانان را تحت تأثیر قرار می‌دهد و پیامدهای منفی همچون تصویر ذهنی منفی در میان همسالان و آموزگاران، طرد از سوی همسالان، افت تحصیلی، مصرف مواد، مشکلات ارتباطی با خانواده و بزهکاری را در پی دارد. هدف: لذا پژوهش حاضر باهدف تعیین اثربخشی مشاوره گروهی به شیوه‌ی گشتالت درمانی بر کاهش تهاجم و کینه‌توزی دانش آموزان پسر دوره دبیرستان صورت گرفت. روش: این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون بود. از میان مدارس پسرانه دوره دبیرستان از طریق نمونه‌گیری خوشه‌ای یک مدرسه انتخاب و با اجرای پرسشنامه پرخاشگریAGQ، ۲۴ نفر از دانش‌آموزان انتخاب و به‌صورت تصادفی در ۲ گروه آزمایش (12نفر) و کنترل (12 نفر) جایگزین شدند. ۸ جلسه گشتالت درمانی گروهی بافاصله زمانی یک هفته برای گروه آزمایش اجرا شد و گروه کنترل هیچ مداخله‌ای دریافت نکرد. یافته‌ها: پردازش داده‌های پژوهش با استفاده از آمار توصیفی و تحلیل واریانس انجام گرفت که نتایج نشان داد بین گروه‌های موردمطالعه تفاوت معناداری وجود دارد. (p<۰/۵) نتیجه‌گیری: مشاوره‌ی گروهی به شیوه‌ی گشتالت درمانی بر کاهش تهاجم و کینه‌توزی مؤثر بوده است.<br />واژگان کلیدی: گشتالت درمانی گروهی، تهاجم، کینه‌توزی