ارزیابی تحمل به خشکی برخی از ژنوتیپ‌های پاکوتاه گزینش‌شده محلب در شرایط گلخانه‌ای

Abstract

در ایران و بسیاری از کشورها از محلب به‌عنوان پایه برای گیلاس و آلبالو استفاده می‌شود. به‌منظور بررسی تحمل ژنوتیپ‌های مختلف پایه‌های پاکوتاه محلب به تنش خشکی، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در گلخانه بخش تحقیقات باغبانی مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی خراسان رضوی انجام گرفت. فاکتورهای آزمایش شامل 10 ژنوتیپ محلب و 4 سطح تنش خشکی (25، 50، 75 و 100 درصد ظرفیت زراعی) بودند. نتایج نشان دادند که تمامی ژنوتیپ‌های محلب تحت تأثیر تنش قرار گرفتند، اما پاسخ آن‌ها به تنش متفاوت بود. با افزایش تنش خشکی، میزان پرولین و کربوهیدرات‌های محلول افزایش یافت و میزان آن در ژنوتیپ‌های مختلف محلب متفاوت بود، در ژنوتیپ‌های DM-135، DM-164 و DM-69 بیشترین میزان پرولین و کربوهیدرات‌های محلول مشاهده شد. با افزایش تنش خشکی، درصد بقا، ارتفاع و تعداد برگ کاهش یافتند و این کاهش وابسته به نوع ژنوتیپ بود. به‌طور کلی، ژنوتیپ‌های DM-69، DM-164 و DM-135 در مقایسه با سایر ژنوتیپ‌ها، به‌دلیل وجود مکانیسم‌های مقاومت در برابر تنش خشکی جزء متحمل‌ترین ژنوتیپ‌ها و DM-277 به عنوان حساس‌ترین ژنوتیپ معرفی شدند.