| dc.contributor.author | واشقانی فراهانی, ابراهیم | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 1399-07-08T22:02:24Z | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 2020-09-29T22:02:24Z | |
| dc.date.available | 1399-07-08T22:02:24Z | fa_IR |
| dc.date.available | 2020-09-29T22:02:24Z | |
| dc.date.issued | 2019-09-23 | en_US |
| dc.date.issued | 1398-07-01 | fa_IR |
| dc.date.submitted | 2018-12-30 | en_US |
| dc.date.submitted | 1397-10-09 | fa_IR |
| dc.identifier.citation | واشقانی فراهانی, ابراهیم. (1398). گلشن زرنگار و شهرهای پرنده؛ تحلیلی بر یک بیت از داستان رفتن کیکاووس به مازندران. متن شناسی ادب فارسی, 11(3), 83-96. doi: 10.22108/rpll.2019.114804.1426 | fa_IR |
| dc.identifier.issn | 2008-5486 | |
| dc.identifier.issn | 2476-3268 | |
| dc.identifier.uri | https://dx.doi.org/10.22108/rpll.2019.114804.1426 | |
| dc.identifier.uri | http://rpll.ui.ac.ir/article_23592.html | |
| dc.identifier.uri | https://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/123685 | |
| dc.description.abstract | گلشن زرنگار پدیده‌ای در <em>شاهنامۀ</em> فردوسی است که نخست‌بار در سرآغاز داستان رفتن کیکاووس به مازندران به میان می‌آید. گلزار معنی معمول گلشن است؛ اما در <em>شاهنامه</em> معنی غالب این واژه را باید سرا (خانۀ بزرگ و کاخ) و تخت دانست. شارحان <em>شاهنامۀ</em> فردوسی هنگام رویارویی با گلشن زرنگار و بیت بحث‌شده در این مقاله، از آن گذشته‌اند و یا با دیدگاه صرف لغوی، گاهی گلشن را به‌نادرست معادل باغ و گاهی به‌درستی معادل سرا دانسته‌اند؛ حال‌آنکه گلشن زرنگار ماهیتی اساطیری دارد و تحلیل محتوای آن، فراتر از جایگزینی مترادف‌های لغت‌نامه‌ای است. نویسنده در این مقاله با توصیف و تحلیل روایت‌های اساطیری ایرانیان نشان می‌دهد که گلشن زرنگار مطلقاً باغ زرّین نیست و تنها و به‌سادگی، سرای زرّین هم نیست؛ بلکه مجموعۀ هفت سرا یا شهری بوده است که کیکاووس بر بالای البرز و بر کران مازندران برآورد و هر سرا/ شهر از فلزی بود. این هفت شهر از مجموعۀ شهرهای پرندۀ پادشاهان ایران بوده است. انگارۀ شهرهای پرنده با انگارۀ اساطیری تخت‌های پرنده درآمیخته و در <em>شاهنامه</em> نیز گلشن زرنگار میان سرا و شهر و تخت در تردید و تردّد است. تخت‌های پرنده جهان‌هایی اصغر بودند که بر الگوی جهان اکبر ساخته می‌شدند. دیوان این تخت‌ها و شهرهای پرنده را بر دوش می‌گرفتند و در آسمان می‌پریدند. این پدیده در تأویل انتزاعی، تمثیل عروج نفس و سوارشدن پادشاه پارسای ایرانی بر دیو نفس است. در تأویل عینی نیز خاطره‌ای از تخت‌های بزرگ شاهان ایران باستان است که پادشاهان بیگانه یا نمایندگانشان بر دوش می‌گرفتند و نمونه‌هایی از آنها در نقش‌های مقابر پادشاهان هخامنشی دیده می‌شود. | fa_IR |
| dc.format.extent | 912 | |
| dc.format.mimetype | application/pdf | |
| dc.language | فارسی | |
| dc.language.iso | fa_IR | |
| dc.publisher | معاونت پ‍‍ژوهش وفناوری دانشگاه اصفهان | fa_IR |
| dc.publisher | University of Isfahan | en_US |
| dc.relation.ispartof | متن شناسی ادب فارسی | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | Textual Criticism of Persian Literature | en_US |
| dc.relation.isversionof | https://dx.doi.org/10.22108/rpll.2019.114804.1426 | |
| dc.subject | گلشن زرنگار | fa_IR |
| dc.subject | کَی‌کَرد | fa_IR |
| dc.subject | گَنگ‌دژ | fa_IR |
| dc.subject | کیکاووس | fa_IR |
| dc.subject | فردوسی | fa_IR |
| dc.subject | شاهنامه | fa_IR |
| dc.subject | نقد و شرح متون ادب فارسی | fa_IR |
| dc.title | گلشن زرنگار و شهرهای پرنده؛ تحلیلی بر یک بیت از داستان رفتن کیکاووس به مازندران | fa_IR |
| dc.type | Text | en_US |
| dc.type | مقاله علمی | fa_IR |
| dc.contributor.department | استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران | fa_IR |
| dc.citation.volume | 11 | |
| dc.citation.issue | 3 | |
| dc.citation.spage | 83 | |
| dc.citation.epage | 96 | |
