اقلیمهای زیباخیز شعر فارسی
(ندگان)پدیدآور
آقابابائی خوزانی, زهرانوع مدرک
Textمقاله علمی
زبان مدرک
فارسیچکیده
معشوق شعر فارسی ریشه در کدام سرزمین دارد؟ این زیبایی وامگرفته از کدام اقلیم است؟ آیا آن اقلیمی که در شعر فارسی به داشتن خوبروی شهره است، اساساً در کتب صوره الارض نیز دارای همین ویژگی است؟ یعنی شاعر در شعر خود به دقت، ویژگیهای بوم شناختی کتب جغرافیایی را هم مراعات کرده است؟ آیا زیبایی معشوق شعر دری، یک زیبایی ایرانی است؟ یا آمیغی است از نژادها و سرزمینهای گوناگون؟ در نگاه بوم شناختی قدما هر سرزمین و ملکتی شهره به خصلتی است. مردم دیلم به تنومندی شهرهاند، ترکان خوبرویاند و زنگیان به طرب و موسیقی منتسباند. تجلی اقوام و ملل گوناگون در شعر فارسی چگونه است؟ در این مقال پس از بررسی هر یک از اقالیم در شعر فارسی و مقایسه تعاریف صورت گرفته از آنها در کتب جغرافیایی با قوامیس لغت و متون ادبی، کوشیدهایم که به سئوالاتی از این دست پاسخ دهیم.
کلید واژگان
شعر فارسیزیباییشناسی
جغرافیا
ترکستان
هندوستان
روم
بربر
نقد و شرح متون ادب فارسی
شماره نشریه
3تاریخ نشر
2010-10-231389-08-01
ناشر
معاونت پژوهش وفناوری دانشگاه اصفهانUniversity of Isfahan
سازمان پدید آورنده
استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه پیام نور زرین شهرشاپا
2008-54862476-3268




