نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorستاری, رضاfa_IR
dc.contributor.authorحقیقی, مرضیهfa_IR
dc.date.accessioned1399-07-08T22:01:34Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-09-29T22:01:34Z
dc.date.available1399-07-08T22:01:34Zfa_IR
dc.date.available2020-09-29T22:01:34Z
dc.date.issued2014-05-22en_US
dc.date.issued1393-03-01fa_IR
dc.date.submitted2016-06-14en_US
dc.date.submitted1395-03-25fa_IR
dc.identifier.citationستاری, رضا, حقیقی, مرضیه. (1393). نقد کهن الگویی ریشه‌های دوگانه‌انگاری اسطوره‌ای در شاهنامه فردوسی. متن شناسی ادب فارسی, 6(1), 111-130.fa_IR
dc.identifier.issn2008-5486
dc.identifier.issn2476-3268
dc.identifier.urihttp://rpll.ui.ac.ir/article_19386.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/123387
dc.description.abstractگومیزشن و وزارشن به دو دوره از مهم‌ترین ادوار آفرینش در اساطیر ایرانی اطلاق می‌شود که طی آن، نبرد میان دو بن متخاصم خیر و شر، به شدیدترین مرحله خود می‌رسد و در نهایت به پیروزی نهایی خیر بر شر می‌انجامد. اعتقاد به نبرد و درگیری میان دو اصل نیک و بد که اساس تفکّر اسطوره‌ای ایرانی را تشکیل می‌دهد، در شاهنامه فردوسی در قالب جنگ‌ها و کشمکش‌های درازآهنگ ایران و نیران (غیر ایرانی) نمود یافته است. در شاهنامه، ایران، نماد سرزمینِ اهورامزدا و نیران (عموماً توران)، نماد سرزمینِ اهریمن است و نبرد میان این دو سرزمین، تجلّی گومیزشن در اساطیر ایرانی است که در پایان بخش حماسی شاهنامه، به وسیله کیخسرو پایان می‌یابد و به وزارشن خود در شاهنامه می‌رسد. <br /> در این نوشتار سعی شده است تا با تکیه بر دیدگاه‌های روان‌شناسی کارل گوستاو یونگ، ریشه‌های دوگانه‌انگاری در تفکّر اسطوره‌ای ایرانی و به تبع آن، در شاهنامه فردوسی مورد بررسی قرار گیرد و جنبه‌های اهورایی و اهریمنی به عنوان نمادهای خودآگاهی و ناخودآگاهی در روان‌شناسی یونگ، رمزگشایی شود. دستاورد پژوهش حاکی از آن است که در بینش دوگانه‌انگار اسطوره، دنیای نیکی و اهورایی با خودآگاهی و دنیای بدی و اهریمنی با ناخودآگاهی قابل مقایسه است و تقابل اهورامزدا/اهریمن یا ایران/نیران در شاهنامه و تفکر اسطوره‌ای حاکم بر آن، با جدال خودآگاهی و ناخودآگاهی روان برای رسیدن به خود جامع، سنجیدنی است. از آن‌جا که تسلسل فراز و فرود حیات پادشاهان برجسته در شاهنامه با پیروزی نهایی ایران بر توران در دوره پادشاهی کیخسرو پایان می‌پذیرد، می‌توان گفت روح حماسه ملی که از ابتدا در کالبد کیومرث دمیده شده بود، با ازسرگذراندن تجسّدهای مختلف –که می‌توانند نماد پرسونا یا نقاب در نظریه یونگ باشند- و با توالی مستمر کهن‌الگوی مرگ و زندگی، به جاودانگی کیخسرو دست می‌یابد.fa_IR
dc.format.extent384
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherمعاونت پ‍‍ژوهش وفناوری دانشگاه اصفهانfa_IR
dc.publisherUniversity of Isfahanen_US
dc.relation.ispartofمتن شناسی ادب فارسیfa_IR
dc.relation.ispartofTextual Criticism of Persian Literatureen_US
dc.subjectشاهنامهfa_IR
dc.subjectنقد اسطوره‌ایfa_IR
dc.subjectنقد کهن الگوییfa_IR
dc.subjectدوگانه انگاریfa_IR
dc.subjectاسطوره آفرینشfa_IR
dc.subjectنقد و نظریه های ادبی در متون ادب فارسیfa_IR
dc.titleنقد کهن الگویی ریشه‌های دوگانه‌انگاری اسطوره‌ای در شاهنامه فردوسیfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله علمیfa_IR
dc.contributor.departmentاستادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه مازندرانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه مازندرانfa_IR
dc.citation.volume6
dc.citation.issue1
dc.citation.spage111
dc.citation.epage130


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد