اعتبارسنجی محاسبه کارایی مکانیکی به روش برایند انجام کار در مقایسه با روش رایج در یک نیم گام دویدن

Abstract

زمینه و هدف: روش رایج برای ارزیابی کارآیی استفاده از هزینه­ ی متابولیک و محاسبه­ ی تغییرات انرژی مکانیکی با توجه به مدل­ های ریاضیاتی می­ باشد. این روش معمولاً محدود به فعالیت­ های هوازی و زمانبر بوده و برای آزمودنی محدودیت حرکتی ایجاد می­ کند. هدف از انجام این پژوهش ارائه و اعتبارسنجی روش جدیدی برای محاسبه­ ی کارآیی مکانیکی با رویکرد برآیند انجام کار می­ باشد. این روش قادر خواهد بود تا با استفاده از متغیرهای ­مکانیکی، محدودیت­ های موجود را رفع کند. روش بررسی: 16 ورزشکار مرد سالم فعال به­ صورت در دسترس انتخاب شد. متغیرهای مربوط به سینماتیک و سینتیک دویدن، و همچنین هزینه­ ی متابولیک آنها حین فعالیت، به ترتیب با استفاده از دوربین، صفحه­ ی نیروسنج و دستگاه K4b2 ثبت شد. یافته­ ها: محاسبه­ ی کارآیی مکانیکی با رویکرد جدید عبارت بود از: کار انجام شده روی COM بخش بر انرژی مکانیکی کل. کار انجام شده روی COM با توجه به رویکرد جرم- نقطه و انرژی مکانیکی کل با استفاده از تئوری دینامیک معکوس محاسبه شد. به­ منظور بررسی آماری، فرضیه­ ی تحقیق از آزمون همبستگی پیرسون در سطح معنا­داری p≤0.05 استفاده شد. نتیجه­ گیری: بر اساس نتایج به دست آمده همبستگی معنا­داری بین کارآیی مکانیکی به روش هزینه­ ی متابولیک، و کارآیی مکانیکی به روش برآیند انجام کار مشـــاهده نشد (­0.31 = r ، 0.26 = p). نتایج نشان داد رویکرد برآیند انجام کار نمی­ تواند جایگزین مناسبی برای روش رایج در ارزیابی کارایی مکانیکی باشد.