بررسی نتایج طرح‌های مرتع‌داری واگذارشده در استان لرستان

Abstract

تغییر نگرش نسبت ­به نقش عامل انسانی، مشارکت و توانمندسازی او در راه نیل به توسعه پایدار به ارائه الگوهای جدید مدیریتی در بهره‌برداری از مراتع انجامید. هدف پژوهش حاضر بررسی طرح‌های مرتع‌داری واگذارشده در 1383 از جنبه­های فنی و اجتماعی- اقتصادی، به روش پیمایشی است. نتایج نشان می‌دهد که روابطی با سطوح معنی‌داری متفاوت میان متغیر نوع منطقه (طرح‌های مرتع‌داری و مراتع شاهد) و سایر متغیرها وجود دارد؛ به‌طور کلی، نوع منطقه با سطح اطمینان 99 درصد با میزان تولید علوفه، پوشش گیاهی، رعایت ظرفیت چرا، مشارکت، به­کارگیری دانش ­بومی، و مشکلات­ تفاوت دارد. همچنین، نوع منطقه با رعایت سامان عرفی به میزان 82 درصد، شیوه بهره‌برداری اصولی به میزان 80 درصد، گرایش مرتع به میزان 55 درصد، میزان­ سرمایه‌گذاری به میزان 32 درصد، و وضعیت­مرتع به میزان 31 درصد، توافق و همایندی دارد. به­ عبارت دیگر، نتایج به­دست آمده از مقایسه دو نظام مدیریت مراتع استان لرستان نشان می‌دهد که پیشرفت طرح‌های مرتع‌داری واگذارشده (در قالب نظام بهره‌برداری علمی) در امور بهره‌برداری، احیا و اصلاح مراتع به­مراتب بیش از نظام مدیریت سنتی است.