بررسی اثرات ­اقتصادی- اجتماعی اسکان عشایر بر خانوارهای اسکان‏یافته در استان لرستان

Abstract

طی دو دهه گذشته، روند اسکان خودجوش ­عشایر در استان ­لرستان نسبت به کل ­کشور از سرعت بالاتری برخوردار بوده است. از آنجا که موفقیت و پایداری طرح‌های اسکان در گرو توجه به شاخص­های اقتصادی- اجتماعی ­جامعه ­عشایری و ارتقای سطح آنهاست، هدف­ تحقیق حاضر بررسی اثرات ­اقتصادی- اجتماعی اسکان عشایر در وضعیت خانوارهای ­اسکان­یافته استان ­لرستان بود. نوع تحقیق، ارزشیابی تأثیر به روش ­پیمایشی بوده، جامعه ­آماری آن 2925 خانوار عشایری اسکان­یافته (هدایتی و خودجوش) و 14638 خانوار عشایر کوچنده لرستان را دربرمی‏گرفت. حجم ­نمونه برای عشایر اسکان­یافته و عشایر کوچنده (گروه­ شاهد) هر کدام 180 خانوار تعیین و نمونه‏گیری به روش تصادفی طبقه­بندی­شده ­منظم در سال 1391 انجام شد. یافته­های پژوهش نشان داد که اسکان عشایر بر نرخ باسوادی، میزان زمین زراعی، تعداد واحد دامی، نوع شغل، سطح­ برخورداری ­از امکانات فرهنگی- اجتماعی، سطح برخورداری از امکانات بهداشتی– درمانی، سطح برخورداری­ از امکانات رفاهی و خدمات بیمه‏ای خانوارهای عشایر اسکان­یافته تأثیر مثبت و بر وضعیت اشتغال و میزان درآمد آنها تأثیر منفی داشته است.