چشم‏انداز آینده جمعیت روستایی و چالش‏های مدیریت توسعه پایدار روستایی در ایران

Abstract

پیش‏بینی پویایی‏ها و تغییرات آتی جمعیت روستایی از مهم‌ترین موضوعاتی است که در فرایند توسعه پایدار روستایی بدان توجه می‏شود. مطالعه حاضر، با پیش‏بینی تغییرات جمعیت روستایی در دوره زمانی 1410-1385، به بحث و بررسی پیرامون پیامدهای ناشی از آن می‏پردازد. یافته‏های تحقیق حاکی از آن است که نسبت روستانشینی از 4/31 درصد در 1385 به 5/22 درصد در 1410 خواهد رسید؛ همچنین، نتایج پیش‏بینی نشان­دهنده چندین ویژگی عمده جمعیت روستایی ایران در افق 1410 است، که عبارت­اند از: کاهش باروری، افزایش امید به زندگی، کاهش مطلق و نسبی، افزایش عرضه نیروی کار و سرانجام، سالخوردگی ساختار سنی. در مطالعه حاضر، بهبود بهره‏وری نیروی کار و سطح درآمد خانوارهای روستایی و همزمان با آن، ایجاد فرصت‏های شغلی جدید لازمه مواجهه مناسب با افزایش عرضه نیروی کار روستایی و سالخوردگی جمعیت روستایی در افق 1410 قلمداد می­شود.