حکمرانی و عملکرد کشاورزی

Abstract

هدف مطالعه حاضر عبارت است از تحلیل آماری ارتباط بین معرف­های حکمرانی و عملکرد بخش کشاورزی، و چگونگی تعاملات نهادی کشاورزان و دولت در هشت کشور ایران، هند، چین، کره­ جنوبی، ژاپن، انگلستان، ایتالیا و آلمان طی دوره 1996-2006 با تأکید بر تحلیل روند برخی از سیاست­های اقتصادی بخش کشاورزی ایران. به­طور کلی، بر اساس نتایج ضمنی پژوهش، بهره­گیری از نهاده­های سنتی و نوین تولید در کشورهای دارای سطوح بالاتر معرف­های حکمرانی مطلوب­تر است. در واقع، نتایج آماری بیانگر شکاف قابل توجه بین بهره­وری نیروی کار و عملکرد در هکتار کشورها با سطوح متفاوت نهادی است. تمرکز بر تحلیل روند سیاست­های بخش کشاورزی ایران نشان می­دهد که ضعف نهادهای حکمرانی به­ویژه پاسخ­گویی نهادهای مردمی، کیفیت مقررات و تنظیم روابط قانونی از عوامل مؤثر در عدم دستیابی کامل به بخش کشاورزی توسعه­یافته و با کارآیی بالاست .