الگویی برای برنامه راهبردی سامان‌دهی عشایر استان تهران

Abstract

از آنجا که در بسیاری از مناطق جهان و از جمله در کشور ما، جامعه عشایری با تأثیرپذیری از جریان نوسازی شهری رو به افول نهاده و اسکان حمایت­شده از سوی دولت­ها شدت یافته است، پژوهش حاضر به تدوین برنامه راهبردی سامان­دهی عشایر استان تهران می­پردازد. بدین منظور، برای تعیین نقاط ضعف، قوت، فرصت و تهدید جامعه عشایری در قالب ماتریس SWOT، بررسی­های لازم صورت می­پذیرد و سپس، راهبردهای سامان­دهی جامعه عشایری استان تهران انتخاب و عوامل چهارگانه راهبردی از سوی خبرگان جامعه عشایری تعیین می­شود؛ آنگاه آزمون صحت آن از طریق توزیع پرسشنامه­ای با 41 سؤال در میان جامعه عشایری صورت می­گیرد. مهم­ترین عامل راهبردی تعیین­شده بر این فرضیه تأکید می­کند که راهبرد اسکان در قشلاق و کوچ در ییلاق مناسب است. در ادامه، برنامه­های عملیاتی دستیابی به اهداف تعیین­شده تدوین و در پایان، چشم­انداز 1404 امور عشایر استان تهران ترسیم می­شود.