ادراک عدالت اجتماعی بر حسب میزان دسترسی شهروندان به خدمات شهری (مورد شناسی: شهر کرمان)

Abstract

برنامه­ریزی خدمات شهری بدون توجه به عدالت اجتماعی به معنای برابری همه­ی جامعه و تخصیص عادلانه­ی خدمات برای همگان، موفق نخواهد بود در واقع بی­عدالتی نابرابری­ای است که به سود همگان نباشد.در این پژوهش از نظروسترن و همکاران که معتقدند جایگاه مفهومی و تحقیقی عدالت اجتماعی بر دو حوزه­ی عدالت توزیعی و عدالت رویه­ای متمرکز است، استفاده شده است. این پژوهش از نوع توصیفی- تبیینی است که به صورت پیمایشی صورت گرفته است. هدف این پژوهش بررسی رابطه­ی میزان دسترسی شهروندان به خدمات شهری با ادراک از عدالت اجتماعی می­باشد. جامعه­ی آماری، همه­ی ساکنان بالای 18سال شهر کرمان می­باشند که از بین آنها 384 نفر به عنوان نمونه­ی آماری بر اساس نمونه­گیری خوشه­ای چند مرحله­ای انتخاب شدند. نتایج تحقیق نشان می­دهد از میان متغیرهای پیشینه­ای، تحصیلات با عدالت اجتماعی رابطه­ی معکوس ولی معناداری(13/0- r= و 0.02sig=) دارد. ولی بین جنسیت و سن با ابعاد عدالت اجتماعی رابطه­ی معناداری وجود ندارد. و از بین خدمات شهری، دسترسی به خدمات رفاهی و تفریحی با عدالت توزیعی بیشترین رابطه را دارد. (54/0) این متغیر همچنین در بین خدمات شهری بیشترین رابطه را با عدالت توزیعی دارد. (52/0)در مجموع نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد میزان دسترسی به خدمات شهری، 35 درصد تغییرات متغیر ادراک عدالت اجتماعی را تبیین می­کند.