پلیس در تراز جمهوری اسلامی ایران (امنیت آفرین و دشمن شناس)

Abstract

امنیت از نیازها و ضرورت‌های پایه ای هر فرد و جامعه تلقی می‌شود که فقدان یا اختلال در آن، پیامدها و بازتاب‌های نگران کننده و خطرناکی به دنبال دارد. در واقع، امنیت را می‌توان یکی از نعمت‌های الهی تلقی کرد که در سایه آن انسان‌ها به آرامش و آسایش دست می‌یابند و در فقدان آن ترس و اضطراب بر بشر مستولی می‌شود. پاسداری از امنیت به منزله یکی از موارد مربوط به مبانی تفکر سیاسی قرآن ، از یک سو، نظم متکی بر عدالت را هدف می‌گیرد و از سوی دیگر، ظلم، تجاوز به حقوق دیگرا ن و فساد را از ریشه‌های نا امنی می‌داند. حضور مردم در فضای عمومی شهر مستلزم احساس امنیت از سوی آنان است که انسانها برای دستیابی به زندگی سالم و تداوم روابط اجتماعی نیازمند آن هستند. احساس ناامنی مانع ایجاد رشد فرهنگی، اجتماعی و مشارکت عمومی مردم در ساختارهای سیاسی، اجتماعی و اقتصادی می‌شود و هزینه‌هایی بر جامعه تحمیل می کند. از آنجایی که پلیس تامین‌کننده امنیت جانی و مالی شهروندان است نقش آن در رضایت مندی مردم بسیار حائز اهمیت است. یکی از شناخت‌های ضروری و تعیین کننده در زندگی که به سعادت انسان نیز ارتباط پیدا می‌کند، «دشمن شناسی» است. دشمن، مخالف رشد، کمال و سعادت انسان است و از راه‌های مختلف، «دشمنی» خود را ابراز می‌کند. به همین دلیل شناخت شیوه‌های دشمنیِ دشمن نیز اهمیت دارد. هم چنین پلیس فعالیت‌های مختلفی را در تا مین امنیت انسانی انجام می‌دهد. این فعالیت‌ها گاهی سرکوبگرانه و گاهی نیز پیشگیرانه هستنداما، تدابیر پیش گیرانه به دلیل اقتصادی‌تر و انسانی‌تر بودن آنها، از جایگاه واالاتری برخوردارند. سازمان‌های پلیس و از جمله ناجا، تلاش دارند با اتخاذ رویکردهای علمی‌و کارآمد نسبت به پیشگیری از جرم و ناامنی اقدام نموده و بستر الزام را برای توسعه پایدار و امنیت انسانی فراهم سازند. در این مقاله به بررسی نقش والای پلیس در ایجاد امنیت و دشمن شناسی از منظر مقام معظم رهبری، مردم و نیروی انتظامی‌پرداخته می‌شود.