بررسی نقش تعاملی دانشگاه و شهرداری در ایجاد و توسعه شهر یادگیرنده از منظر برنامه-ریزی آموزشی

Abstract

پژوهش حاضر باهدف طراحی الگوی برای ایجاد شهر یادگیرنده با محوریت دانشگاه در کلان‌شهر اهواز از منظر برنامه‌ریزی آموزشی انجام‌شده است. این پژوهش از نوع مطالعات کیفی به روش داده بنیاد است. جامعۀ آماری شامل استادان دانشگاه شهید چمران اهواز و کارشناسان و مدیران شهرداری کلان‌شهر اهواز بوده و روش نمونه‌گیری به‌صورت هدفمند و گلوله برفی تا جایی ادامه یافت که پژوهشگر با استفاده از مصاحبۀ نیمه ساختاریافته با 23 نفر از اعضای نمونه به اشباع نظری رسید. تحلیل داده ها با استفاده از رویه های نظام مند کوربین و اشتراوس انجام شد که شامل کدگذاری مفاهیم و شکل دادن به نظریه است. تعداد 834 کدباز استخراج و از تلفیق آن‌ها تعداد 38 مقوله احصاء گردید.طی سه مرحلۀ کدگذاری باز، کدگذاری محوری و کدگذاری انتخابی، الگوی ایجاد شهر یادگیرنده با محوریت دانشگاه در شش مقولۀ اصلی ایجاد شهر یادگیرنده (شرایط علی، پدیدۀ محوری، شرایط زمینه‌ای، شرایط مداخله‌گر، راهبردها و پیامدهای) ارائه‌شده است. این الگوی طراحی‌شده می‌تواند به‌عنوان یک الگوی راهبردی و یا عملیاتی در شهرداری کلان‌شهر اهواز مورداستفاده قرار گیرد.نتایج پژوهش نشان می‌دهد، پیامدهای ایجاد شهر یادگیرنده درنتیجه تعامل دانشگاه و شهرداری، رشد و بلوغ اجتماعی شهروندان، تناسب توزیع خدمات آموزشی با توزیع جمعیت شهری، توسعه فعالیتهای آموزشی و تعاملات فرهنگی در شهر، توسعه انجمن‌ها و شبکه‌های علمی_فرهنگی، تصمیم‌گیری‌های علمی و مطلوب‌تر در سطح شهر، افزایش تعاملات دانشگاه و شهرداری، ،تعالی فضا و منظر شهری و توسعه فضای یادگیری، ایجاد ضمانت ارائه پیوست آموزش شهروندی برای همه پروژه‌های شهر یادگیرنده، افزایش تعاملات شهرداری در سطح ملی و بین‌المللی است.