نقش میانجی خودتنظیمی هیجانی در رابطه بین جوعاطفی خانواده و شایستگی هیجانی- اجتماعی دانش‌آموزان ابتدایی

Abstract

پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش میانجی خودتنظیمی هیجانی در رابطه بین جوعاطفی خانواده و شایستگی هیجانی- اجتماعی در دانش­آموزان انجام شد. روش پژوهش توصیفی- همبستگی از نوع مدل­یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش­آموزان دوره دوم ابتدایی شهر خرم­آباد در سال1403 -1402 بود. در این مطالعه 340 دانش­آموزن دختر (143 نفر) و پسر (197 نفر) به روش نمونه­گیری تصادفی طبقه­ای به­عنوان نمونه انتخاب شدند. جمع­آوری داده­ها با استفاده از مقیاس خودتنظیمی هیجانی (هافمن و کاشدن،2010)، ، مقیاس جو عاطفی خانواده (هیل برن، 1964) و مقیاس شایستگی هیجانی- اجتماعی ژو و ای، 2012 انجام شد. به­منظور آزمون روابط ساختاری در مدل مفروض، از روش آماری مدل­یابی معادله ساختاری، نرم­افزار آماری24-SPSS و 24-AMOS استفاده شد. نتایج نشان داد مدل پیشنهادی از برازش مطلوب برخوردار است. نتایج نشان داد اثرات مستقیم جوعاطفی خانواده بر شایستگی هیجانی- اجتماعی، جوعاطفی خانواده بر خودتنظیمی هیجانی و خودتنظیمی هیجانی بر شایستگی هیجانی- اجتماعی معنادار بود (۰۵/۰p<)، همچنین نتایج نشان داد که خودتنظیمی هیجانی در رابطه بین جوعاطفی خانواده و شایستگی هیجانی- اجتماعی نقش میانجی دارد (۰۵/۰p<). یافته­های پژوهش حاضر دارای تلویحات کاربردی برای مداخله­های آموزشی و مشاوره­ای برای دانش­آموزان و خانواده­ها با هدف ارتقای شایستگی هیجانی- اجتماعی دانش­آموزان بر اساس تقویت جوعاطفی خانواده و خودتنظیمی هیجانی است تا دانش­آموزان بتوانند به شیوه کارآمد و سازگارانه با محیط اجتماعی و مدرسه سازگاری مطلوبی را کسب نمایند.