بررسی نیمرخ آمادگی کشتی‌گیران آزادکار پسر نابالغ مبتنی بر عملکرد ویژه، متعاقب 16 هفته تمرین سن‌محور

Abstract

مقدمه:. هدف این پژوهش، بررسی 16 هفته تمرین مبتنی بر سن بر قابلیت‌های جسمانی و عملکردی ویژه با استفاده از آزمون اختصاصی بود.روش پژوهش: پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی میدانی بود. 18 کشتی‌گیر آزادکار پسر در دو گروه سنی 12-13 سال و 15-16 سال، 16 هفته تمرین اختصاصی سن محور را اجرا کردند. قبل و پس از دوره تمرینی، قدرت ایزومتریک قدرت عضلات پشت و پا، توان بالاتنه و عملکرد آزمودنی‌ها طی آزمون عملکردی ویژه کشتی (SWPT) در دو زمان دو دقیقه‌ای مورد ارزیابی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل یافته‌ها با استفاده از آزمون من‌ویتنی و ویلکاکسون و سطح معنی‌داری P<0.05 با نرم‌افزار آماریSPSS نسخه 24 انجام شد.یافته‌ها: مقایسه‌ آزمون‌های SWPT در پی 16 هفته تمرین نشان داد که تنها در ایستگاه توان بی‌هوازی بهبود معنی‌داری مشاهده شد. آزمودنی‌های نوجوان در زمان اول آزمون SWPT 41.92درصد (P=0.003) و در زمان دوم 23.89 درصد (P=0.003) افزایش در توان را پس از 16 هفته تمرین نشان دادند. برای کودکان در زمان اول 75.38 درصدی و در زمان دوم 284.13 درصدی افزایش مشاهده شد. نتایج آزمون جداگانه پرتاب توپ نیز افزایش 15.79 درصدی و 27.68 درصدی به ترتیب در گروه نوجوانان و کودکان را به دنبال داشت. در میزان قدرت ایزومتریک در هر دو گروه تغییری ایجاد نشد. نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد اثربخشی تمرینات سن‌محور در رده‌های سنی قبل از بلوغ، مستلزم دوره‌های تمرینی در بازه‌های زمانی طولانی‌تر مبتنی بر ویژگی‌های نموی و تمرکز بر تمریناتی با اولویت هماهنگی‌های عصبی عضلانی و الگوی‌های حرکتی و تکنیکی است.