تأثیر سطوح مختلف لسیتین سویای جیره بر دفاع ضد اکسایشی ماهیان مولد قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) و نتاج

Abstract

آبزیان از جمله سخت پوستان و ماهیان قادر به ساخت فسفولیپید به میزان کافی نیستند. از این رو لسیتین به عنوان منبع فسفولیپید باید به جیره آنها اضافه شود. هدف از انجام این تحقیق، ارزیابی سطوح مختلف لسیتین جیره (فسفولیپید) بر دفاع ضد اکسایشی در مولد ماده قزل آلای رنگین کمان و تخمک، تخم لقاح یافته و لارو در مرحله شنا بود. برای این منظور مولدهای قزل آلا با 4 تیمار غذایی حاوی پروتئین و چربی یکسان و سطوح مختلف لسیتین سویا به عنوان منبع فسفولیپید (شامل صفر، 2، 4 و 6‌%) به مدت 190 روز تغذیه شدند. در پایان آزمایش از سرم مولدهای ماده و نر، همچنین، از تخمک، تخم لقاح یافته و آلوین مرحله اول شنا نمونه‌برداری و آنزیم­های ضد اکسایشی شامل کاتالاز و سوپراکسیددیسموتاز و همچنین مالون دی آلدئید در نمونه ها اندازه گیری شدند. نتایج به­دست آمده نشان داد که مقادیر کاتالاز و سوپراکسیددیسموتاز در سرم، تخم و لارو ماهیان تغذیه شده با لسیتین 4 و 6‌% افزایش یافت و تفاوت معنی دار با گروه شاهد داشتند. در مقابل، مقدار مالون دی‌آلدئید در گروه شاهد نسبت به گروه های دیگر بالاتر بود (05/0>p). نتایج این مطالعه نشان داد میزان بهینه لسیتین در جیره مولدین ماده قزل آلا در محدوده 6-4‌% می‌تواند باعث بهبود کیفی تخمک و افزایش دستگاه ایمنی در آلوین­ها شود.