پی‌افکنی تاریخ در پرتو پاس‌داشت اثر هنری بزرگ از منظر هایدگر
نوع مدرک
Textمقاله پژوهشی
زبان مدرک
فارسیچکیده
هایدگر بر این نظر است که با رخداد آثار هنری بزرگ، بنیادی تازه در تاریخ گذاشته می‌شود. از منظر وی، آثار هنری بزرگ نسبتی تازه میان آدمی و هستی رقم می‌زنند. این نسبت تازه در ارتباط بنیادینی که هستی و زمان با یکدیگر دارند، تاریخی تازه پیش روی اجتماع تدارک می‌کند. هایدگر شرطی اساسی برای این پی‌افکنی تاریخی برمی‌شمرد. این شرط که مقالۀ پیش رو آن را بررسی می‌کند، «پاس‌داشت اثر هنری» است. بر پایۀ این شرط، رابطه‌ای دوسویه میان اثر هنری و مخاطب به منزلۀ پاس‌بان اثر هنری برقرار است. هم مخاطب در پرتو رخداد اثر هنری حفظ می‌شود و در وضعیتی اصیل قرار می‌گیرد و هم اثر هنری در پرتو نگاه‌داری و پاس‌بانی مخاطب امکان اثرگذاری حقیقی پیدا می‌کند. این شرط در پیوندی اساسی با تعریفی است که هایدگر از ذات آدمی به منزلۀ «شبان هستی» ارائه می‌کند. از منظر هایدگر، پاس‌داشت اثر هنری زمانی انجام می‌شود که به اثر هنری اجازه داده شود آن‌گونه که هست ظهور یابد و آن‌گونه که هست بقا پیدا کند.
کلید واژگان
هنرزیباییشناسی
تاریخ
هستی
پاس‌داشت اثر هنری
هایدگر
فلسفه قاره‌ای
شماره نشریه
39تاریخ نشر
2025-03-211404-01-01
ناشر
دانشگاه اصفهانUniversity of Isfahan
سازمان پدید آورنده
دانش آموخته دکتری تخصصی، رشته فلسفه، دانشکدگان فارابی، دانشگاه تهران، ایرانشاپا
2008-80862476-3276
