نقد و بازنگری نظریه اکیومناپلیس با تاکید بر مفهوم جهانی شدن شهرها

Abstract

یکی از معروف‌ترین نظریات در زمینه آینده شهر و شهرنشینی، نظریه «اکیومناپلیس» است که در سال 1967 توسط «داکسیادیس» ارائه شد که مشروح آن در کتاب «عقاب دوسر؛ از گذشته تا آینده اسکان بشر» انتشار یافته است. داکسیادیس به کمک محاسبات جمعیتی اثبات می‌کند که در قرن 21، الگوهای مختلف سکونتگاهی از روستاها گرفته تا مادرشهرها و مگالاپلیس‌ها، یک سیستم جهانشهری تشکیل می‌دهند که در آن منظومه، رشد شهرها به «پیوستگی فیزیکی» آنها تا مرحله ایجاد مگالاپلیس‌ها منجر خواهند شد و سرانجام از پیوستن این مگالاپلیس‌ها به یکدیگر، یک شبکه شهری جهانی یکپارچه با نام اکیومناپلیس تشکیل می‌شود. اکیومناپلیس نظریه‌ای نیست که یک بار طرح و رها شده باشد، بلکه طی چند دهه گذشته موسسه‌ای با نام داکسیادیس مرتبا این نظریه را به روز می‌کند.در این مسیر مقاله حاضر نیز قصد دارد تا با توجه به مفهوم جهانی‌شدن شهرها، به بازنگری نظریه فوق بپردازد. بر این اساس با تجدید نظر در مبانی نظری اکیومناپلیس مانند جمعیت آینده شهرنشین و همچنین انطباق آن با مفهوم جهانی‌شدن شهرها، این نتیجه حاصل می‌شود که در پیوستگی مگالاپلیس‌ها در آینده، بیش از آنکه پیوند فضایی از طریق پیوستگی فیزیکی صورت پذیرد، پیوستگی از طریق پیوند مجازی شامل «ارتباطات از راه دور» و «ارتباطات از طریق خطوط هوایی» مطرح خواهد بود.