ارزیابی کشت مخلوط شنبلیله (Trigonella foenum- graecum L.) و گل داودی (Chrysanthemum morifolium L.) و اثر آن بر جمعیت حشرات

Abstract

ﮐﺸﺖ ﻣﺨﻠﻮط در ﺑﺴﯿﺎری از ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺟﻬﺎن ﺑﻪ­دﻟﯿﻞ اﺳﺘﻔﺎده ﺑﻬﯿﻨﻪ از ﻣﻨﺎﺑﻊ و اﻓﺰاﯾﺶ ﻋﻤﻠﮑﺮد ﮔﯿﺎﻫﺎن داروﯾﯽ و زراﻋﯽ اﻫﻤﯿﺖ ﯾﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ. به­منظور بررسی ویژگی­های زراعی گل داودی (<em>Chrysanthemum morifolium</em> L.) در کشت مخلوط با شنبلیله(<em>Trigonella foenum- graecum</em> L.) ، آزمایشی با هفت تیمار شامل تیمارهای T₁ : 100 درصد شنبلیله، T₂: 100 درصد گل داودی، T₃ 50 درصد گل داودی و 50 درصد شنبلیله، T₄: 35 درصد گل داودی و 65 درصد شنبلیله، T₅: 35 درصد شنبلیله و 65 درصد گل داودی، T₆: 25 درصد گل داودی و 75 درصد شنبلیله و T₇: 25 درصد شنبلیله و 75 درصد گل داودی در سه تکرار به­اجرا درآمد. بالاترین میزان وزن­تر بوته (3/289 گرم) و ریشه (3/41 گرم) داودی در تیمار T₇ و بالاترین تعداد شاخه در تیمارهای T₅، T₆ و T₇مشاهده شد. بالاترین میزان وزن خشک گل در تیمارهایT₅ (31 گرم) و T₇ (9/30 گرم) ملاحظه گردید. تعداد گل تولید شده در داودی تحت تاثیر معنی­دار تیمارهای آزمایشی قرار گرفت و بالاترین تعداد گل (7/218) در هر متر مربع در تیمارT₅ (35 درصد شنبلیله و 65 درصد داودی) مشاهده شد. بالاترین مقادیر متغیرهای معنی­دار برای شنبلیله، از الگوهای کشت خالص (وزن­تر و خشک گیاه، تعداد میوه، وزن­تر و خشک ریشه) به­دست آمد. نسبت برابری زمین در همه الگوهای کشت مخلوط بالاتر از یک بود که حاکی از برتری کشت مخلوط بر تک­کشتی داشت. همچنین بیشترین تعداد آفات در کشت­های خالص و بیشترین تعداد دشمنان طبیعی در کشت­های ردیفی مشاهده شد.