اثربخشی آموزش سبک زندگی بر نشانه‌های شناختی، هیجانی و رفتاری افراد مبتلا به افسردگی اساسی

Abstract

افسردگی یکی از شایع ترین اختلالات روانی است که بروز آن با نشانه‌های شناختی، هیجانی، رفتاری و فیزیولوژیک همراه است. این اختلال سیری نسبتا مزمن دارد و درصد قابل توجهی از مبتلایان معمولا با بازگشت و عودهای مکرر این بیماری مواجه می‌شوند. در سال‌های اخیر رابطه سبک زندگی و بیماری‌های مختلف جسمی و روانی به ویژه بیماری‌های مزمن بسیار مورد توجه قرار گرفته است. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش سبک زندگی بر نشانه‌های شناختی، هیجانی و رفتاری افراد مبتلا به افسردگی اساسی بود. برای این منظور، طی یک مطالعه تجربی تک‌موردی از نوع خطوط پایه چندگانه با سه بیمار مبتلا به افسردگی عمده که از طریق نمونه‌گیری هدفمند از بین افراد مبتلا به اختلال افسردگی اساسی مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره و خدمات روان شناختی شهر تهران انتخاب و از نظر افسردگی مورد آزمون قرار گرفتند. ترسیم دیداری، محاسبه درصد بهبودی و اندازه اثر نشان داد که تاثیر آموزش سبک زندگی در کاهش علایم و نشانه‌های شناختی، هیجانی و رفتاری در افراد افسرده از نظر بالینی معنا دار است. به نظر می‌رسد آموزش سبک زندگی در کاهش علایم و نشانه‌های شناختی، هیجانی و رفتاری اختلال افسردگی عمده از کارایی لازم برخوردار است.