ارزیابی پارک‌های شهری با رویکرد افزایش امنیت کودکان (مطالعه موردی: پارک خانواده شهر کرج)

Abstract

کودکان، عامل پیوند نسل‌های گذشته و آینده در هر جامعه محسوب می‌شوند و با توجه به اینکه قسمت عمده‌ای از جامعه ما را تشکیل می‌دهند، تلاش برای ایجاد محیطی مناسب به جهت رشد کودک و آشنایی با نیازها و سرشت فطری او که در دوران کودکی به آن نیازمند است، ضروری است؛ به طوری‌که فقدان احساس امنیت کودکان در فضاهای باز عمومی شهرها بالاخص پارک‌ها موجب کاهش سرزندگی در این مکانها میشود. هدف از این مقاله ارزیابی پارک‌های شهری با رویکرد افزایش امنیت کودکان است. محدوده مورد مطالعه در این تحقیق، پارک‌ تفریحی خانواده در منطقه 8 شهر کرج بوده و روش این پژوهش توصیفی- تحلیلی بر پایه پیمایش می‌باشد که از شیوه پرسشنامه در آن استفاده شده است. نمونه گیری به روش تصادفی ساده و تعداد پرسشنامه ها با استفاده از تکنیک کوکران،278 عدد انتخاب گردید. نتایج تحقیق حاکی از آن است که حس مکان، بستگی به ارتباط کودک با محیط دارد و رابطه کودک با آن مکان، تعاملی است؛ با توجه به نتایج به‌دست آمده برای مؤلفه حس مکان، تأثیر این مؤلفه در امنیت کودکان، قابل توجه است. مؤلفه، خاطرهانگیزی نسبت به حس مکان در سطح کمتری از تأثیرگذاری است ولی با این حال، از تأثیرگذاری خوبی برخوردار است. هم‌چنین نتایج به‌دست آمده برای مؤلفه ادراک عمومی و لذت بصری، حد متوسطی را برای تاثیرگذاری این مؤلفه بر امنیت کودکان دارد و در انتها مؤلفه فرم و شکل پارک از مهمترین و مؤثرترین شاخصه‌های امنیتی کودکان در پارک به‌حساب می‌آید.