مقایسه اثربخشی شفقت درمانی و واقعیت درمانی بر امید به زندگی مردان زندانی

Abstract

مقدمه: کمبود امید به زندگی زندانیان یکی از مسائل روانی در این افراد است و مرور پژوهش­ها نشان از شکاف پژوهشی در زمینه درمان­های موثر بر آن دارد. از این رو این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی شفقت درمانی و واقعیت درمانی بر امید به زندگی مردان زندانی انجام شد.روش کار: این پژوهش با استفاده از روش نیمه­آزمایشی با طرح پیش­آزمون-پس­آزمون با گروه گواه انجام شد. از جامعه آماری مددجویان مرد زندان شهرستان الیگودرز، تعداد 45 نفر با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و با روش تصادفی در سه گروه جایگزین شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه امید به زندگی- میلر و پاورز (1988) بود. برای تحلیل داده­های پژوهش از کواریانس و آزمون تعقیبی بن فرونی استفاده شد. نتایج: یافته­های پژوهش نشان داد که هر دو روش شفقت درمانی و واقعیت درمانی بر افزایش امید به زندگی مردان زندانی تاثیر معنی­دار داشت(001/0p≤)؛ آزمون بن فرونی نشان از این داشت که روش شفقت­درمانی موثرتر از روش واقعیت درمانی بود(001/0p≤).نتیجه‌گیری: با وجود موثر بودن هر دو روش واقعیت درمانی و شفقت درمانی بر افزایش امید به زندگی مردان زندانی، استفاده از روش شفقت درمانی به دلیل اثربخشی بیشتر پیشنهاد می­شود.