احیای فضاهای حاشیه ای از مسیر شهروند نگری و جلب مشارکت

Abstract

این مقاله به مطالعه نوع نگرش نسبت به ساکنان مناطق حاشیه­نشین پرداخته و می­کوشد تا تاثیر آن بر بازسازی بافت­های فرسوده و بهسازی شرایط زندگی در مناطق حاشیه ای از مسیر جلب مشارکت را مورد بررسی قرار دهد. با توجه به ماهیت پژوهش، روش تحقیق در آن، توصیفی و از بعد نحوه گردآوری داده­ها از نوع پیمایشی است. برای جمع­آوری داده­ها از پرسشنامه استفاده شده و نمونه­گیری بر اساس رابطه کوکران و به روش تصادفی طبقه­بندی شده انجام گرفته است. برای پاسخ به سوالات مطروحه، 383 نفر از ساکنان منطقه حصار شهر کرج در سال 1390 به­عنوان نمونه آماری این پژوهش انتخاب شده­اند. برای آزمون فرضیه با توجه به مقیاس و طیف متغیرها، از آزمون استقلال استفاده شده و نتایج پژوهش حاکی از آن است که بین نوع نگرش نسبت به ساکنان مناطق حاشیه­نشین و جلب مشارکت آنها در بازسازی بافت­های فرسوده و بهسازی شرایط زندگی در مناطق حاشیه­ای رابطه وجود دارد. نتایج به­دست آمده از این پژوهش در مجموع‏ نشان می‏دهد که نگاه مثبت متن­نشینان نسبت به حاشیه ­نشینان، نه تنها جلب مشارکت آنها در بازسازی بافت­های فرسوده را دربر دارد، بلکه از میزان بزهکاری در مناطق حاشیه ­ای کاسته و منجر به بهبود شرایط حیات و افزایش امید به زندگی در میان ساکنان فضاهای حاشیه ­ای شهرها می ­گردد.