بررسی اثر عصاره هیدروالکلی گیاه مریم گلی (Salvia officinalis) بر بافت کبد و عناصر خونی مس، آهن، روی و منیزیم در موش صحرایی نر بالغ

Abstract

استرس اکسیداتیو بصورت تغییر در تعادل پرواکسیدان و آنتی اکسیدان به سمت تشکیل پرواکسیدان تعریف می شود که در نهایت باعث بروز بیماری های مختلف و آسیب بافتی می گردد. در این مطالعه از داروی ایزونیازید بعنوان یک اکسیدان به منظور تولید رادیکال آزاد استفاده شد واثرعصاره گیاه مریم گلی بر عناصرخونی مس،آهن، روی ومنیزیم مورد بررسی قرار گرفت. در این مطالعه از63 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار استفاده شد.حیوانات در 9 گروه 7تایی قرارگرفتند. گروه1(کنترل)،گروه2 (شاهد دریافت کننده حلال داروی ایزونیازید یا سرم فیزیولوژی)،گروه 3 (دریافت کننده داروی ایزونیازید با دوز50میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن حیوان) وگروه های 4، 5 و 6 عصاره گیاه مریم گلی را به ترتیب با دوزهای 100،250 و400 میلی گرم برکیلوگرم وزن بدن حیوان بصورت تزریق داخل صفاقی دریافت کردند.گروه های 7، 8 و9:داروی ایزونیازید را با دوز50 میلی گرم برکیلوگرم وزن بدن حیوان به صورت خوراکی (گاواژ) و همزمان عصاره گیاه مریم گلی را به ترتیب با دوزهای 100، 250 و400 میلی گرم برکیلوگرم وزن بدن حیوانات به روش تزریق داخل صفاقی دریافت کردند. مدت تیمار حیوانات 4هفته بود.در آخرین روز، خونگیری از قلب حیوانات انجام شد وکبد جهت برش بافتی جدا گردیدو میزان عناصر مس، آهن، روی و منیزیم مورد بررسی قرار گرفت. در این بررسی عصاره گیاه مریم گلی باعث افزایش سطح سرمی عنصر روی و مس گردید و کاهش معنی داری در سطح سرمی منیزیم نسبت به عنصرهای دیگر مشاهده شد. با دریافت دارو مقدار آهن افزایش یافت و با تجویز عصاره مریم گلی سطح آهن کاهش یافت.به نظر می رسد در تحقیق حاضر عصاره هیدروالکلی گیاه مریم گلی با دوزهای 100،250 و400 میلی گرم برکیلوگرم وزن بدن اثر ترکیبات تانن و مواد تلخ گیاه را (با سمیت کم و محدود) بیشتر نشان داده است