بینشی نوین در قطبهای خلاق شهری (پتانسیل‌های فضای هم‌پیوند با میدان نقش‌جهان و دانشگاه هنر اصفهان به عنوان مکان جاذب طبقه‌ی خلاق)

Abstract

شهر خلاق مکانی برای رشد و نمو خلاقیت در دینامیک قطب‌های خلاق جامعه است که این قطب‌‌ها، طبقه‌ی خلاق را در خود حفظ و پرورش می‌دهند. مکان دانشگاه نیز به عنوان مکان گردهمایی نیروی فکری خلاق به عنوان دارایی ارزشمند شهرها محسوب می‌شود که می‌تواند به عنوان قطبی خلاق برای نیل به اهداف شهر خلاق بسیار تاثیرگذار باشد. هدف از این مقاله، بررسی فضای هم‌پیوند دانشگاه هنر اصفهان با میدان نقش‌جهان به عنوان قطبی خلاق است که توجه خود را معطوف به اثر‌بخشی فضاهای باز و عرصه‌ی این محیط دانشگاهی در فراهم کردن حضور طبقه‌ی خلاق و همچنین ترویج فرهنگ خلاقیت می‌کند. در این راستا این مقاله در‌صدد پاسخگویی به این دو سوال است: "فضای هم‌پیوند مابین میدان نقش‌جهان و دانشگاه هنر اصفهان چه پتانسیل‌هایی جهت تبدیل به قطبی خلاق را داراست؟ و این فضا چگونه و به چه میزان در جذب و ترویج طبقه‌ی خلاق موفق بوده است؟". در راستای پاسخ‌گویی به این پرسش‌ها، این پژوهش ابتدا با رویکرد کیفی با روش تحلیل محتوای ادبیات موضوع به بررسی نقش قطب‌های خلاق شهری و نقش مولفه‌های محیطی موجود در این مکان‌ها در جذب طبقه‌ی خلاق می‌پردازد. سپس با بررسی میدان نقش‌جهان و دانشگاه هنر اصفهان به عنوان دو قطب خلاق شهری با رویکرد کیفی و بررسی رابطه‌ی تعاملی میان این دو قطب به استخراج معیارهای مکانی جاذب طبقه‌ی خلاق در عرصه‌ی فضای هم‌پیوند میان این دو قطب می‌پردازد. در گام نهایی با رویکرد کمی به بررسی میزان نفوذ‌پذیری دانشگاه هنر اصفهان با میدان نقش‌جهان از طریق عرصه‌ی فضای هم‌پیوند به عنوان مکانی با پتانسیل جذب طبقه‌ی خلاق می‌پردازد. دستاورد نهایی این پژوهش دستیابی به معیارهای مکانی جاذب طبقه‌ی خلاق در فضای هم‌پیوند با میدان نقش‌جهان و دانشگاه هنر اصفهان است که راهکارهایی در جهت عمومیت بخشیدن به عرصه‌ی فضای باز دانشگاه و ایجاد پل ارتباطی بیرون و درون عرصه، به منظور جذب و نگهداری طبقات خلاق ارائه می‌کند.