ارزیابی چالش‌های فناوری‌های نوین در معماری و تعامل آن با ارزش‌های معماری اسلامی ایران

Abstract

ورود فناوری‌های نوین به سرزمین‌هایی که هویت و تاریخ غنی آنها در زمینه هنر و معماری در تقابل با نمودهای تکنولوژیک قرار دارند، چالش‌هایی را دامن می‌زند؛ چراکه در اکثر این جوامع همانند ایران، زیرساخت‌های لازم جهت مواجهه با موضوع جهانی شدن فراهم نبوده است. در هزاره جدید، جهانی تازه در دست ساخته شدن است و معماری اجتماعی‌ترین هنری است که می‌تواند با ایجاد انسجام مکانی، نوعی تداوم زمانی را جهت شکوفایی تمدنی منجر شود. پرسش اصلی و هدف نهایی پژوهش آن است که آیا می‌توان شاخص‌هایی را جهت کاربرد فناوری‌های نوین در راستای ارتقای کیفیات فضایی معماری معاصر با حفظ مبانی هویتی معماری ایرانی- اسلامی تعریف کرد؟ در این راه با انتخاب نمونه‌های موردی، انجام کار میدانی و نظرسنجی از افراد با استفاده از پرسشنامه‌های هدفمند ، شاخص‌های بدست آمده از نتایج بررسی‌ها به صورت کیفی و کمی تحلیل و الگویی جهت کاربرد فناوری‌های نوین در معماری معاصر ارائه شده است. براساس نتایج این پژوهش بهره‌گیری از فناوری‌های نو در ترکیب با عناصر و فرم‌های بومی و سنتی، هماهنگی با شرایط اقلیمی، حفظ ارزش‌های فرهنگی- اجتماعی و اصول معماری بومی و همچنین استفاده از فناوری‌های ساخت و مصالح جدید در ایجاد هماهنگی، تضاد، شفافیت و...، بسته به شرایط مکانی‌ـ زمانی مهم‌ترین شاخص‌های ایجاد مطلوبیت در معماری معاصر ایران به شمار می‌آیند.