پیشنهاد سازوکاری برای رفع ابهام معماران منظر و طراحان شهری در حوزه¬های مشترک

Abstract

طراحی شهری و معماری منظر به مثابه دو شاخه مستقل از دانش¬های معماری و شهرسازی در طی قرن پیشین و عمدتاً به دلیل اهمیت یافتن مسئله کیفیت عرصه¬های همگانی و عمومی شهرها و حوزه¬های پیرامونی آنان مطرح شده ¬است. امروزه گسترش مفاهیم و مبانی نظری رشته¬های طراحی شهری و معماری منظر و همپوشانی آنها در فرایند ارتقای کیفیت عرصه¬های عمومی شهری و منطقه¬ای از تئوری تا عمل، بر میزان سردرگمی و ابهام نقش و حیطه¬های فعالیتی، میان این دو افزوده است. گسترش حیطه¬های فعالیتی، تداخل حوزه¬های کاری و وجود ابهام در نقش و جایگاه هریک از رشته¬های طراحی شهری و معماری منظر در طراحی محیط¬های بیرونی، آینده این رشته¬ها را با سوال اساسی زیر مواجه ساخته است : "چرا معماران منظر و طراحان شهری در طراحی محیط¬های بیرونی، با ابهام در نقش و حوزه وظایف در قبال یکدیگر مواجه شده¬اند و اصولاً چه راه حل¬هایی برای برون رفت از این مشکل وجود دارد؟" بررسی تطبیقی- تحلیلی سوابق موضوع حاکی از آن است که صاحبنظران عمده دلایل تداخل و ابهام نقش میان حرفه¬مندان را در قالب دسته¬های "اشتراکات فراوان نظری و عملی"، "رویکردهای میانی دو رشته"و "گسترش حیطه و نوع فعالیت¬های دو رشته" عنوان کرده¬اند. از طرفی تحلیل محتوای ادبیات موضوع در خصوص رفع و پر نمودن خلأ دانشی – حرفه¬ای میان دو رشته معماری منظر و طراحی شهری به استنتاج یکسری مولفه¬ها و راهبردهای کلی شامل : "همکاری و تعامل دو رشته"، "محتواهای آموزشی مشترک"، " تعیین نقش¬های حرفه¬ای ضابطه¬مند" و" ایجاد رشته یا رویکرد میان رشته¬ای جدید" می انجامد.