تأثیر برخی از حشره کش های متداول روی بالتوری سبز در شرایط آزمایشگاهی

Abstract

مدیریت شیمیایی و بیولوژیک دو جزء اصلی مدیریت تلفیقی آفات هستند. مدیریت شیمیایی دارای اثرات سوء روی رفتار و فیزیولوژی حشرات بوده و اغلب روی موجودات غیر­هدف تأثیر نامطلوب دارند. بالتوری سبز بهترین دشمن طبیعی آفات می­ باشد که در مزارع، باغات و جنگل­ های کشورمان به ­صورت گسترده مشاهده می ­شود و در عرصه طبیعت نقش مهمی در جلوگیری از تکثیر سریع آفات و برقراری تعادل حیاتی دارد. این بالتوری بیشترین توجه را به ­عنوان یک عامل کنترل بیولوژیک امید­بخش در رهاسازی علیه آفات در گلخانه، مزارع و باغات به خود جلب نموده است. در ایـن مـطالعه، اثرات زیرکشندگی سه آفت­کش پریـمیـکارب، ایمـیداکلـوپـراید و اکـسی ­دی ­متون ­متیـل روی بـالتـوری سـبز Chrysoperla carnea Stephens (Neuroptera: Chrysopidae) مطالعه شد .نتایج نشـان داد که هر سـه آفت­کش در غلـظت LC30 به ­طـور معـنی ­داری فراسنجه ­های زیستی را در مقایسه با شاهد تغییر دادند. نرخ ذاتی افزایش جمعیت در شاهد 0/142 و در تیمار­های پریمیکارب، ایمیداکلوپراید و اکسی‌دی­متون‌متیل به ترتیب 0/141، 0/140 و 0/134 روز1- به­ دست آمد. نتایج مقایسه میانگین ­ها نشان داد که از لحاظ این فراسنجه، بین شاهد و تیمار پریمیکارب اختلاف معنی ­داری نبود. ولی بین شاهد و تیمار­های ایمیداکلوپراید و اکسی‌دی­متون‌متیل اختلاف معنی ­دار بود که نشان دهنده تأثیر منفی این حشره­ کش ­ها روی نرخ ذاتی افزایش جمعیت بالتوری می­ باشد. همچنین آفت­کش ­های مورد استفاده بر روی نرخ بقا و امید به زندگی اثر منفی و معنی­ داری در سطح احتمال پنج درصد داشتند. با توجه به نتایج ذکر شده، آفت کش پریمیکارب دارای سمیت کمتری نسبت به بالتوری C. carnea بود. در حالی ­که استفاده دوره ­ای از دو آفت­کش ایمیداکلوپراید و اکسی‌دی­ متون‌متیل در برنامه ­های مدیریتی با استفاده از بالتوری C. carnea ضروری به نظر می ­رسد.