اثربخشی درمان هیجان مدار بر افسردگی زنان مطلقه شهر شهرکرد

Abstract

افسردگی اختلالی است که با کاهش انرژی و علاقه، احساس گناه، اشکال در تمرکز، بی‌اشتهایی و افکار مرگ و خودکشی مشخص می‌شود و با تغییر در سطح فعالیت، توانایی‌های شناختی، تکلم، وضعیت خواب و اشتها همراه است که منجر به اختلال در عملکرد شغلی، روابط اجتماعی و بین فردی می‌شود. زنان مطلقه نسبت به زنان غیر مطلقه، افسردگی بیشتری دارند و حوادث استرس‌زای بیشتری را در زندگی تجربه می‌کنند. در این پژوهشهدف بررسی اثربخشی درمان هیجان مدار بر افسردگی زنان مطلقه شهر شهرکرد است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان مطلقه مراجعه‌کننده به مراکز بهزیستی شهرستان شهرکرد در سال 1396 تشکیل دادند. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. بدین منظور تعداد 28 نفر از زنان مطلقه مراجعه ‌کننده به مراکز بهزیستی با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به‌صورت گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. گروه آزمایش درمان مبتنی بر هیجان را در 8 جلسه یک و نیم‌ساعته به مدت دو ماه دریافت نمود، درحالی‌که گروه گواه این مداخله را دریافت نکرد. سپس پس‌آزمون و بعد از یک ماه پیگیر بر روی هر دو گروه اجرا شد. ابزار مورداستفاده شامل پرسشنامه افسردگی بک (1963) بود. تجزیه‌وتحلیل داده‌های حاصل از این پژوهش، توسط نرم‌افزار SPSSنسخه 20 استفاده از روش‌های آمار توصیفی و تحلیل کوواریانس صورت گرفت. نتایج نشان داد که آموزش درمان مبتنی بر هیجان بر افسردگی زنان مطلقه مؤثر بوده است و تأثیر این روش بعد از یک ماه همچنان پایدار بود (05/0p